Kerk anno nu

De laatste zondag van het kerkelijk jaar heet ook wel eeuwigheidszondag of zondag van de voleinding. Dan gedenkt de gemeente de leden die haar in dat jaar zijn ontvallen. In de dienst worden hun namen genoemd waarbij voor iedere overledene een kaarsje aangestoken wordt..

In veel gemeentes worden de namen in een gedenkboek, of op een steentje geschreven.

Naast deze rituelen zijn er de gebruikelijke onderdelen van en dienst: gebeden, lezing en overdenking, liederen.

In de overdenking kan het gaan over de sterfelijkheid van een mens, over troost en bemoediging, over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde enz.

De liturgische kleur is groen.

De dienst is om meerdere redenen anders dan anders:

• Allereerst vanwege de gevoeligheid: gemis en verdriet bij de aanwezigen om een geliefde van wie ze nog maar kort tevoren afscheid hebben moeten nemen. Soms ook minder mooie gevoelens.
• De naaste familie van de overledenen wordt uitgenodigd om de viering bij te wonen. In veel gevallen zijn dat mensen van een andere gemeente of mensen die geen lid zijn van een kerk. Het is daarom belangrijk dat de taal van gebeden en verkondiging ook voor hen toegankelijk en verstaanbaar is. Om de aanwezigheid van buitenkerkelijken recht te doen, is het goed om ook een ‘gewoon’ Nederlandstalig liedje van de radio te laten klinken (bv De weg van Guus Meeuwis) en/of een gedicht te lezen dat niet expliciet christelijk is. (Bv ‘De Gestorvene van Ida Gerhardt).

In een kleine dorpsgemeenschap kan de kerk (als ze de enige is) met plaatselijk belang overleggen om ook de overleden dorpsgenoten te noemen die geen lid van de kerk waren.
In een grote vergrijsde gemeente waar vele overledenen zijn te gedenken kan het nodig zijn de namen te verdelen over twee diensten.

Geschikte teksten voor de prediking:
De traditie noemt Kol 1: 9 – 14 (een oproep tot volharding en geduld) en andere als Mat 24: 15 – 35, 1 Kor 15: 51 – 58, Opn 21: 1– 8, Mc 13: 14 – 27, Luc 21: 5 – 19.

Zelf maakte ik overwegingen nav Ps 13, Ps 103, Jes 65: 17 – 25, Mat 22: 22- 32 en Luc 21: 5 – 19.