Welkom

In geklets kun je niet wonen. Dat hoor je mensen zeggen die al jaren op een woning wachten. Ze hebben gelijk. Er moeten huizen gebouwd worden, niet nog meer rapporten en nota’s geschreven.

Mensen hebben niet alleen letterlijk een woning nodig, ook figuurlijk. Verhalen bieden dat: onderdak. Ze zijn wezenlijk voor mensen. Als we willen uitleggen wie we zijn, vertellen we een verhaal. Met alleen leeftijd, geslacht en dat je op voetbal zit, blijven we op de vlakte. Zulke dingen zeggen zo goed als niets over wie je bent. Maar vertel je een verhaal over je elftal, trainingen, wedstrijden, supporters en de derde helft, dan komt het wel over dat voetbal belangrijk voor je is. Zo heeft iedereen verhalen over werk, gezin, vakantie, zorgen, gezondheid en nog veel meer. Daarmee vertellen we aan onszelf en aan anderen wie we zijn of proberen te zijn. Zo voelen we ons een beetje thuis in deze wereld en functioneren we.

Het bijzondere van de bijbel is, dat die vol staat met verhalen waardoor je je kunt laten inspireren en bemoedigen. Iemand vertelde dat het jaren lang niet klikte tussen haar en haar zoon. Ze begreep er niets van en wist niet wat te doen. Op zoek naar een verhaal moest ze denken aan de gelijkenis van de verloren zoon (Luc 15). Hier vond ze de wijsheid om haar zoon de ruimte te geven en de kracht om op zijn terugkeer te wachten. Zo hield ze de hoop op een goede afloop levend. Dat is wonen in een verhaal.

Zo nietszeggend als het is wanneer we ons voorstellen met enkel naam, leeftijd en een hobby, zo is dat ook met God. Hij zegt niet ‘Ik ben een God van mensen’. Hoe waar het ook is, zonder verhalen zouden we ons er niets bij kunnen voorstellen. God vertelt verhalen: zijn Geest inspireerde de schrijvers van de bijbel. Uit hun/Zijn verhalen leren we Hem veel beter kennen, dan uit ‘God van mensen’ of een andere korte formule. In verhalen komt Hij tot ons, in verhalen vinden wij Hem. Je zou daarom kunnen zeggen: ook God woont in verhalen.

Al die verhalen, gelijkenissen, gedichten enz in de bijbel vormen met elkaar ook weer een verhaal. Dat geldt net zo van de vele verhalen die je over je eigen leven kunt vertellen: de episodes en hoofdstukken waaruit je leven is opgebouwd. Als het goed is, zie je daar een doorgaande lijn, een weg van zoeken naar zin en betekenis uitlopend op de persoon die je bent en probeert te zijn. Of ontbreekt die zin en is je leven een onsamenhangende hoeveelheid van rollen die je speelde, van maskers die je draagt?
Uit de Bijbelse verhalen komt het grote verhaal van Gods geschiedenis met de mensen naar voren: een weg van liefde die het nooit opgeeft en alles te boven komt. Dat is het zingevingsverhaal bij uitstek omdat heel je leven, van begin tot eind en met alle ervaringen onderweg (vallen en opstaan, zoeken, verdwalen en vinden) daarin past.

Tegenwoordig zijn de grote verhalen verdacht. Ook het christelijke verhaal stuit op kritiek. Het moet nodig afgestoft en bijgesteld worden om geloofwaardig te kunnen zijn. Maar dan zou het wel eens een heel geschikt verhaal om in te wonen kunnen zijn.