Overzicht besproken Bijbelgedeeltes

A groet
Advent : 4 zondagen dat we een aanloopje nemen
4 weken van voorbereiding op het Kerstfeest
Dat is nodig…dat is goed
Alleen dan dreigt er ook het misverstand:
dat we vooral terugdenken aan toen…aan vroeger…aan
Dat is niet helemaal verkeerd, maar wel eenzijdig.
Advent is allereerst een tijd van verwachten: de blik vooruit
Niet enkel van vieren en gedenken
Vooral van uitzien, van hopen en verlangen.
Advent zet ons blijvend in “verwachting”
Van uitzien naar de komst van Christus.


In de kerk spreken we dan meestal van wederkomst.
Maar dat doet de bijbel niet:
de Heer is immers niet weg!
“Ik ben met u tot aan de voleinding der wereld”
“Waar 2 of 3...daar ben ik in hun midden”
De Heer is niet weg...Hij is in het verborgene ons nabij en aanwezig...
Hij wijst de weg door zijn woord…
Hij maakt ons sterk door zijn Geest
Hij voedt ons met brood en wijn


Hij heeft ons niet verlaten om ooit nog eens terug te komen
Hij is ons rakelings nabij.
Taalt naar ons, hoopt op ons, rekent op ons
Op onze inzet voor God en de naaste
Totdat het genoeg is
Dan zal Hij zich opnieuw manifesteren
Op die dag komt Hij in alle heerlijkheid te voorschijn
dan schuiven de wolken weer open als de gordijnen van het toneel
en vanuit de hemel, de achterkant van ons bestaan
treedt naar voren de Koning die – zo geloven wij - nu nog in het verborgene regeert.


Niet weggegaan…dus ook geen terugkomst of wederkomst…
maar gewoon: komst, aankomst, verschijning.
Dat betekent ook dat woord Advent: komst
En zo wordt er ook in de bijbel over gesproken: aankomst, verschijning, doorbraak
De blik dus vooruit: naar de dag van zijn komst.




B Ondertussen staat de kerk al 20 eeuwen op de uitkijk.
Waarom blijft de Heer in het verborgene
Is het niet de hoogste tijd dat God orde op zaken stelt?
Of
Of zou God zich misschien afvragen:
Waarom treden mijn gelovigen niet meer uit hun verborgenheid?
Is het niet de hoogste tijd om voor de vrede in de weer te zijn?
Ik heb ze toch het geloof, de bijbel, doop en avondmaal gegeven
De Geest en de kerk
Vertel mij: Wat ontbreekt er nog? (Jes)
Ik zelf sta voor de oogst in? Waarom zaaien ze niet?


Zou het ongeloof kunnen zijn?
Want merken we dan zoveel dat de Heer komt
dat de schepping kreunt en zucht
en in barensnood is van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde?
Ja, de oorlogen en hongersnoden en aardbevingen en overstromingen
Maar die zijn er toch altijd geweest?
Hoezo tekenen der tijden? Ze vertellen me niets

En gaandeweg gingen we over tot de orde van de dag
Net als in de dagen van Noach voor de zondvloed
etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende
geen vuiltje aan de lucht


“Mijn heer blijft uit” zegt die ene slaaf bij zichzelf.
De Heer komt toch niet...
Je kunt dat zeggen uit een gevoel van diepe teleurstelling
“God waar blijft U?”
uit wanhoop om ziekte en verdriet
om het lijden van mensen in de wereld
Maar bij deze slaaf zit er geen teleurstelling onder
Bij hem klinkt het als:
de Heer komt toch niet terug. Het is één grote vergissing.
Ik kan mijn eigen gang gaan.
Ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen
Er is geen Heer die daarnaar vraagt.
Herkenbaar? Deze stem in het hart?
Wie houdt rekening met het verschijnen van de koning
met verantwoording afleggen… met een oordeel?




C De gevolgen zijn ernaar.
Bij zijn vertrek had de heer een opdracht gegeven:
zorg ervoor dat de andere knechten op tijd hun eten krijgen.
Helemaal geen beroerde opdracht:
een dankbare taak juist
geen van Gods opdrachten is akelig:
weest blij met de blijden....bedroef met hen die treuren
help een ander waar je kunt met kleding, onderdak,
heb je vijanden lief
wel eens moeilijk, dat wel
maar van alle geboden weet je van binnen wel: ja, zo moet het

Tot dat stemmetje je zegt: de Heer komt toch niet...
Dan hangen al die geboden in de lucht:
Met alle gevolgen van dien:
de knechten krijgen hun eten niet meer
en als ze er wat zeggen, krijgen ze nog klappen ook
want die slechte slaaf zet de bloemetjes buiten...
is bij de dronkaards te vinden
Ja, waarom nog elkaar vergeven keer op keer
waarom delen in elkaars vreugde en verdriet
waarom eigenlijk je naaste helpen waar het kan
als de Heer toch niet komt?
Laten we eten en drinken en vrolijk zijn,
want morgen zijn we dood

Het verwachten van de Heer en het dienen van de naaste
zijn 2 kanten van dezelfde zaak

Waar de verwachting wegvalt, valt ook het dienen weg

We gaan ons als eigenaren gedragen ipv rentmeester
M’n verstand, m’n geduld, m’n liefde, m’n tijd en m’n geld, m’n invloed,
welke talenten mij ook maar zijn toevertrouwd
het is van mij, ik doe er mee wat ik wil
en ipv ze te gebruiken om die mooie opdrachten van God waar te maken
ga ik er mee aan de haal
Wil ik zoveel mogelijk genieten
uit het leven halen wat erin zit.
Daar is de naaste de dupe van:
Wat is er een eenzaamheid onder de mensen, een stille armoede
Wat verandert er maar weinig voor mensen in de derde wereld




D De Heer komt
Daar is de bijbel ondertussen heel duidelijk in.
Onverwacht, op zomaar een gewone dag:
je kunt je er niet op het laatste moment nog even vlug op voorbereiden.
je moet er elke dag klaar voor zijn.
Dat kan alleen als het je levenshouding is.


Daarom staan er die voorbeelden uit het dagelijkse leven bij:
2 mannen op het land…2 vrouwen thuis
Ik hoor daar om te beginnen in
dat we niet allemaal zendeling of evangelist moeten worden
Als landbouwer en huismoeder kun je de Heer net zo goed dienen.
Je beroep doet er niet toe…het gaat erom hoe je je opstelt.
Hoor maar hoe het verder gaat:


2 mannen bezig op het land, in de fabriek, op kantoor
De 1 zal aangenomen worden:
hij was een fijne collega, je kom op hem aan
je merkte dat hij niet alleen aan zichzelf dacht.
De ander achtergelaten:
zijn motto: ieder moet het zelf maar uitzoeken
Voor zo’n mentaliteit is op de nieuwe aarde geen plaats.
En 2 vrouwen bezig in huis, op kantoor, voor de klas
de 1 zal aangenomen worden: ze leefde met je mee als je zorgen had
Sommigen zeiden: ze trekt het zich veel te veel aan.
Maar ze was een steun.
De ander achtergelaten:
als zij eens naar je vroeg, was het enkel om mee te roddelen met de buurt
haar oordeel over een ander had ze zo klaar.


Er is een goede slaaf, die voor zijn mede dienstknechten zorgt
Er is de slechte slaaf, die ze slaat.
Daar komt het blijkbaar op aan: hoe we met onze naaste omgaan.
De zorg voor de ander…de liefde tot de naaste is de vervulling van de wet. (P)
Daarom staat er niet:
de mensen van de kerk worden aangenomen
en die van de wereld achtergelaten.
De scheiding loopt door alles heen:
Buiten de kerk worden goede werken gevonden! Gelukkig.
Er is in de kerk ook geloof, dat geen vrucht draagt....Helaas




E Hoort u dat de tegenstelling is aannemen - achterlaten
Vroeger legde de kerk de nadruk erop
dat het er maar van afhangt of God je verkiest of verwerpt
en daar heb je zelf geen invloed op...
dat maakte het geloof onzeker...en God grillig en onbetrouwbaar.


Maar God verwerpt niet zomaar.
Verwerpen is het allerlaatste wat God wil.
Maar: als mensen willens en wetens zich afwenden van God en de naaste
dan zullen ze achtergelaten worden
voorgoed alleen met zichzelf in hun zelfgekozen isolement.
Niemand wordt tegen zijn zin aangenomen.
God heeft ons de vrijheid gegeven ook om nee te zeggen
los van Hem en buiten de liefde te leven.
Huiveringwekkende mogelijkheid
Het geeft ons leven een laatste ernst.
In dit leven valt de beslissing over uw en mijn eeuwig wel en wee.


Het klinkt als dreigende taal. Als bangmakerij.
Maar daar gaat het niet om.
Het gaat God om de redding van mensen.
Daarom toch is de Here Jezus op aarde gekomen
niet om de wereld te veroordelen, maar om haar te redden. (Joh 3:17)
Dat is het liefste wat God wil.
Je ziet dat tot in de details:
het positieve staat telkens voorop:
eerst vertelt Jezus van het aannemen, dan van achterlaten
eerst over een slaaf die het goed doet en door zijn heer geprezen
en rijk beloond, dan van het andere


Geen bangmakererij!
Eén grote uitnodiging: om aan de goede kant te staan.
Ondanks onze lauwheid en tekortkomingen
Wij mogen de Heer verwachten
Die onze zonden op zich heeft genomen...om ze weg te dragen
Hij komt
Het leven en de wereld hebben een toekomst.
Wie uit deze liefde leeft, heeft liefde te over
en schenkt ze aan de naaste
die Christus vertegenwoordigt.




F Een Joods verhaal vertelt:
In een dorp ver weg van de bewoonde wereld
was geen klokkenmaker.
Als een klok stuk ging kon hij niet gerepareerd worden.
Na verloop van tijd wist meer precies hoe laat het was.
Geen enkele klok liep nog gelijk.
Veel bewoners vonden het daarom zinloos de klok nog op te winden.
Anderen bleven toch aan de gewichten trekken
en aan de wijzers draaien,
al wisten ook zij niet meer hoe laat het was.


Toen er jaren later een klokkenmaker kwam
kon hij de klokken die telkens opgewonden waren
een voor een repareren.
De andere niet. Die waren verroest.


Zo belangrijk is het hoopvol bezig te blijven
met het geloof
en met de zorg voor de naaste
AMEN