Overzicht besproken Bijbelgedeeltes

Nu was er ook een aantal Grieken naar het feest gekomen om God te aanbidden. Zij gingen naar Filippus uit Betsaïda in Galilea, en vroegen of ze Jezus konden zien. Filippus ging dat tegen Andreas zeggen en samen gingen ze naar Jezus. Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. Werkelijk, Ik verzeker u, als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft brengt hij veel vruchten voort. Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven loslaat, behoudt het voor het eeuwige leven. Wie Mij dient moet Mij volgen: waar Ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie Mij dient zal door de Vader geëerd worden. (Joh 12: 20 - 26 NBV21)

 

A       Het is heel menselijk om je zelf af te vragen:

is m’n leven wel een beetje zinvol?
Ben ik op de goede weg?

 

Als je halverwege bent - zo rond de 40 -

komt die vraag nog meer naar voren:

Maakt het wat uit dat ik er ben?

Draag ik bij aan geluk onder de mensen?

Beteken ik wat voor de buurt, de kerk?

Of moet ik het over een andere boeg gooien?

En hoe dan? En kan dat wel?
Gezin, baan, hypotheek, verplichtingen...

 

En je wist altijd wel, het houdt een keer op

maar op een dag dringt het echt tot je door:

straks ben ik er niet meer..

Was het goed dat ik er was?
Was m’n leven een beetje vruchtbaar?

 

Niemand wil op zulke vragen nee zeggen.

We willen dat ons leven zinvol is

dat het niet alleen maar leuk en lekker voor mezelf is

maar ook, vooral dat het wat voorstelt:

dat het bijdraagt aan vrede en geluk

dat het iets laat zien van God:

ruzies bijgelegd, zieken bezocht, lief en leed gedeeld

met anderen   Gods naam hoog gehouden

zijn liefde bezongen.

Zulke dingen.

Is je leven een beetje vruchtbaar?

 

B       Om vruchtbaar te zijn moet een graankorrel

niet in de zak, in de schuur blijven

maar zich laten zaaien in de aarde

Daar onder de grond, in het donker zal de graankorrel

ontkiemen, opschieten naar boven, naar het licht

naar de zon toe

en groeien,

een stengel, blaadjes en tenslotte

een halm vol met tarwekorrels.

Van die ene tarwekorrel in de grond vind je niets terug.

Spoorloos verdwenen.
Maar die korenaar zit vol met nieuwe tarwekorrels.

 

Het is een eenvoudig voorbeeld.
Jezus gebruikt het in de eerste plaats

om iets over zichzelf te zeggen.

Het gaat over een graankorrel, letterlijk staat er ‘de’ graankorrel:

Jezus doet hier geen algemene uitspraak over graankorrels en zaaien in het algemeen.

Hij bedoelt er puur en alleen zichzelf mee:

Zo legt hij zijn discipelen en ons uit

dat hij moet sterven, verdwijnen uit deze wereld

en juist zo zal hij vruchtbaar zijn

30, 60, 100 voudig zal hij voortleven in mensen:

in zijn leerlingen, in ons, in allen

bij wie het geloof wortel schiet

en opkomt en vrucht gaat dragen.

 

C       Het is niet zo maar dat Jezus dit zegt.

Hij is in Jeruzalem.

De mensen hebben hem enthousiast onthaald

Hosanna riepen ze,
Here redt ons betekent dat,

maar het klonk als een vreugdekreet: Halleluja, loof de Heer
Ze dromen van de Messias

die aan alle problemen een eind zal maken.
Maar Jezus weet dat het zo niet werkt.
Zijn weg is een andere: van dienen ipv heersen

van vergeven ipv wraak

van delen ipv graaien.

 

En als de mensen dat eenmaal door krijgen

roepen ze geen Hosanna / halleluja meer

Straks roepen ze: weg met hem

En hij voelt wel aan waar het op uit zal lopen:

een kruis, een graf

 

En juist op dat moment
zijn er pelgrims uit Griekenland

Het land van de denkers en filosofen

Die willen hem graag zien en spreken.

Een hele eer!
En misschien zit er wel meer in:

Vragen ze hem om mee naar Griekenland te gaan

en daar zijn leer, zijn filosofie te brengen

een school te stichten.

Geen afwijzing, maar belangstelling
Geen lijden maar roem

Geen dood maar toekomst.

Nee, zegt Jezus: als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft

blijft het er maar één.

Maar wanneer hij sterft brengt hij veel vruchten voort.

 

Hij zal in Jeruzalem blijven, trouw aan zijn roeping

om koste wat kost

de mensen lief te hebben met de liefde van God.

 

D      De graankorrrel. Eentje maar. Jezus.

Maar dan wordt het uitgebreid tot een algemene waarheid.

Een spreuk die voor iedereen geldt

die over u en mij gaat:

Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het,

maar wie in deze wereld zijn leven loslaat,

behoudt het voor het eeuwige leven.

 

Dat is raar:

je leven vasthouden = het verliezen

je leven loslaten = het behouden

Dat klopt toch niet:
hoe kan je nou iets verliezen als je het vasthoudt?

En iets behouden als je het loslaat?

 

En toch is het zo. Het klopt wel.

Want het gaat over je leven, over wie jij bent.

En je kunt je zo aan je leven vasthouden

dat het nooit een keertje vruchtbaar wordt

 

Als je zo gehecht bent aan wat je hebt

of zo druk met je werk

zo verslingerd aan je hobbies

en zo fanatiek met kerk

en zo zelfverzekerd in je opvattingen

dat er van van dienen en delen

van inzet en offer, van omzien naar elkaar

van vergeving niets in zit.

Dan brengt het geen vrucht voort.

 

Daar krijg je spijt van!

Dan kijk je op een dag achterom

en dan zeg je bij jezelf:

het was nergens goed voor, dat ik er was.

Ik heb m’n leven verloren laten gaan

 

E      Je leven vasthouden is het verliezen

Dat is een waarschuwing

Maar het omgekeerde is ook waar.

Je leven loslaten is het behouden.

Dat is vooral een belofte, een uitnodiging:

Het hoeft in je leven niet bij het oude te blijven

Je hoeft je niet te blijven vastklampen

aan werk en hobbies en kerk en meningen

Je kunt het ook loslaten

Dan komt er ruimte...ruimte voor Jezus.

Dan draait het niet meer zo om jezelf

De hoofdrol is voortaan voor Christus

voor zijn Geest die geloof, hoop en liefde wekt.

En reken maar dat er dan wat gaat veranderen.

Zeker: bij de een meer dan bij de ander.
En bij iedereen met vallen en opstaan.

Dat is allemaal niet zo belangrijk meer.

Waar het om gaat is, dat je van dienen en helpen weet

lief en leed delen met elkaar

van elkaar vergeven als het eens nodig is.

Zo leeft Christus verder:

honderd, duizend en miljoenenvoudig.

 

F      Wat is het voor u: een waarschuwing of een belofte?
 

De waarschuwing is ernstig:

aan je oude leven vasthouden

met jezelf in de hoofdrol

maakt dat het vruchteloos geleefd wordt en verloren gaat.

 

De belofte is vooral een royale uitnodiging:

je oude leven loslaten

Christus in je hart en geweten toelaten

maakt het vruchtbaar en zo wordt het gered

van het zinloze, het tevergeefse.

 

En dat allemaal dankzij Jezus Christus

die de weg van de tarwekorrel wilde gaan.

Om het ons voor te doen?
Jazeker, maar!:
eerst en vooral wilde hij

zo heel de wereld zijn liefde, Gods liefde bewijzen

 

Liefde die tot het uiterste gaat

die alles verdraagt

Zelfs de onwil en het geweld van mensen

die alles bij het oude willen laten

en straks kruisig hem roepen

Ook uw en jouw en mijn irritatie

om zijn mooie woorden over een leven

dat wel vruchtbaar en zinvol kan zijn.

Onze boosheid om zijn aanval op

onze oude, zelfgenoegzame leventjes

liet hij op zich uitrazen.

 

Liefde die dat allemaal wil hebben

Liefde die dat allemaal kan hebben

Liefde waar we ons aan gewonnen geven

Op dát moment ontkiemt het nieuwe leven

en hebben we ons behoud gevonden.    AMEN