Christelijke

Uit de vele Bijbelse verhalen heeft de kerk het grote verhaal van Gods heilsgeschiedenis met mensen beluisterd. Dat christelijke grote verhaal bestaat in verschillende uitvoeringen, ook enkele die door de kerk werden afgewezen, zoals de gnostieke versie. De kerk moet elke tijd weer het grote verhaal van het christelijk geloof opnieuw formuleren en verder vertellen. Zolang de geschiedenis doorgaat, kan het het niet uitputtend eens en voorgoed worden vastgelegd.

Correctie
Mijn variant van het grote verhaal in 14 punten moet ik aanpassen met name op het uitgangpunt (1) waar ik God omschrijft als de macht van het zijn die aan alle zijnden aanzijn verleent. Dat heeft als grote nadeel, dat het onheil in de schepping - tsunami's, aardbevingen, roofdieren, ziekteverwekkers, sprinkhanenplagen enz, - ook op God terug gaat: Hij is dan ook de Schepper van deze dingen. Een nog groter (want meer dan alle natuurlijke onheil bij elkaar) probleem vormt de ellende die mensen elkaar aandoen: armoede, honger, eenzaamheid, discriminatie, corruptie, verdrukking, geweld, verwoesting. Bij een onverschillige Scheppende macht is dat geen probleem, maar in het christelijk geloof gaat het om een God die liefde is. Hoe laat zich zijn liefde denken in combinatie met een Almachtige Schepper-God?

Voorvraag:
Weten we maar zo wat liefde en macht zijn in verband met de Bijbelse God? We weten wel wat liefde en macht in de gewone mensenwereld betekenen. Maar die gewone mensenwereld is niet hoe die moet zijn. Liefde en macht zijn vaak bedorven door de ikzucht of zonde die mensen in zijn greep houdt. Het zuivere begrip van liefde en macht kan alleen opkomen bij hem of haar die zijn egocentriciteit heeft afgezworen, een kruis draagt en in liefde omziet naar de mensen en zorg draagt voor de natuur. Liefde is veel meer dan warme gevoelens; het is jezelf ten offer geven. Machtig is niet degene met de meeste agressie en wapens, maar degene die de vijandschap doorbreekt, die het kwade overwint door het goede. (Rom 12: 21)

Gezocht een uitgangspunt:

1. waarbij de werkelijkheid - die mengeling van heil en onheil - er gewoon is en God de goede macht is die het tegen het onheil opneemt en mensen daartoe inspireert. Hij is dan niet het dubbelzinnige Opperwezen dat over regen en droogte, over ziekte en gezondheid gaat, maar de ene betrouwbare God die liefde is. God heeft met zingeving te maken, niet met verklaring van het zijn. 
   Maar wat blijft er dan over van het Bijbelse spreken over Schepping en Gods leiding in de geschiedenis van mensen en volken? (of)
2. waarbij God wel de Schepper is van het goede, en het onheil door Hem op afstand wordt gehouden. (Vgl de overdruk in een operatiekamer).
   Maar dan blijft de vraag waar het onheil vandaan komt en waarom God zo vaak niet tegen het onheil opgewassen lijkt. (of)
3. waarbij God de Schepper is van het goede, en het onheil door Hem op den duur overwonnen wordt.
   Maar dan blijft de vraag waarom God deze lange weg gekozen heeft: is er nog niet genoeg geleden? (of)
4. waarbij God de Schepper is die met zijn schepping een geschiedenis doormaakt en waarbij ook de natuur en de mensen vrijheid hebben en de ontwikkeling beïnvloeden. (vgl de dirigent voor een orkest - procestheologie.)
   Maar ook hier gelden de bezwaren bij (2) en (3) genoemd (of)
5. waarbij we niet kiezen uit  (1), (2), (3) of (4)
   1. omdat in alle vier een waarheidsmoment zit
   2. we als mensen niet de positie zijn deze dingen te doorgronden
      Maar: dan is een groot verhaal van het christelijk geloof niet meer mogelijk en blijft het bij flitsen en fragmenten.

Randvoorwaarde:
Het uitgangspunt moet wel geloofwaardig zijn voor mensen anno nu, anders kan het geloof niet als zinvol beleefd worden, anders gezegd: dan is er geen ervaring van God mogelijk.