Besproken Bijbelgedeelten en Thema's

Hand 4: 13    Toen de leden van het Sanhedrin zagen hoe vrijmoedig Petrus en Johannes optraden en begrepen dat het gewone, ongeletterde mensen waren, stonden ze verbaasd, en ze realiseerden zich dat beiden in Jezus’ gezelschap hadden verkeerd.
Vrijmoedig spreken = in het Grieks parrèsia, dat is letterlijk 'alles zeggen'.


A       Bij ons is er vrijheid.

Vrijheid om te zeggen wat je maar wilt:

– spanningen onder Turkse Nederlanders

– het hoedje van de koningin bij de troonrede

– hoe het eten smaakt in het restaurant

Grote en kleine zaken

Gewone en gevoelige onderwerpen

Je mag alles zeggen.

 

En voel je vrij om het netjes of lomp

beleefd of beledigend te doen

vriendelijk of provocerend

genuanceerd of zwart-wit

Dat mag allemaal in ons land.

 

En dat doen we ook:

Zet het op facebook en twitter

Maak een filmpje voor you tube

Stuur een brief naar de krant

Loop mee in een demonstratie

Alles kan, alles mag...

 

Je mag alles zeggen, net zo je wilt

Alleen laster mag niet

En aanzetten tot haat mag ook niet

Maar je moet wel heel ver gaan

wil je daarvoor veroordeling krijgen.

 

Alles zeggen...dat is letterlijk de vertaling

van het griekse woordje voor vrij-moedigheid:

niet bang zijn om te zeggen wat je wilt zeggen

ronduit praten, vrij uit schrijven,

openlijk laten weten

 

Alles zeggen, er zijn geen taboes.

Onze vrijheid van meningsuiting is een groot goed.

Al zie ik niet goed in

waarom je die vrijheid zou gebruiken

om te beledigen, te kwetsen, te schelden.

Maar je mag vervelende pubers voor “tuig van de richel” uitmaken

Al is het dan wel een beetje raar

om het leven later te hebben over fatsoen

en waarden en normen...

 

Alles zeggen---in vele landen is die vrijheid er niet

Daarom bidden we straks voor christenen

in het Midden Oosten die het werkelijk zwaar hebben

die moeten zwijgen over Jezus en zijn God

die niets mogen laten merken van hun geloof

die het leven wordt onmogelijk gemaakt.

En de collecte is straks ook voor de kerk in Midden Oosten

Ter ondersteuning.

 

B     Alles zeggen dat doen ook Petrus en Johannes.

Leiders van de jonge kerk in Jeruzalem

Ze zeggen alles...

maar niet over van alles en nog wat

Het gaat maar over 1 onderwerp

beter gezegd: over maar 1 naam: Jezus Christus

 

Op dat moment is die naam taboe.

Nog maar kort geleden was Jezus

door de Joodse leiders opgepakt en gedood aan het kruis.

Zo dachten ze hem het zwijgen op te letten.

Want wat hij zei

– over een Vader in de hemel

– over mensen die zijn kinderen zijn

– over zichzelf geven als een losprijs voor velen

dat kon, dat mocht niet waar zijn.

Maar hij ging maar door met dat “alles te zeggen”.

 

En nu zijn er zijn discipelen

en die wagen het die naam Jezus te noemen

En ze durven zelfs te spreken

over het schijnproces en de valse beschuldiging.

En ze hebben het over Jezus die leeft.

God heeft hem opgewekt, zeggen ze

God is achter Jezus gaan staan.

Wat Jezus in zijn gelijkenissen leerde over God

wat hij liet zien in zijn wonderen over God

dat is door God bevestigd

Tot en met het offer van zijn leven

Daar heeft God ja en Amen op gezegd.

 

En daar kunnen ze niet over zwijgen.

De Geest van Jezus leeft in hun verder.

En zoekt naar mensen

om die te bereiken met het goede nieuws

van God

die voor jou een Vader wil zijn

van wie jij een kind mag worden

Een God die met je gaat, bij je is

alle dagen, alle nachten

Een God die je trouw is een levenlang en daarna.

 

Zo blijven Petrus en Johannes spreken over Jezus:

het hele verhaal.

– het mooie van zijn gelijkenissen

– zijn indrukwekkende wonderen

– het pijnlijke dat hij verworpen werd

– zijn opstanding ongedacht

– de Geest die gekomen is

– en wat dat betekent...en hoe dat je leven verandert.

Alles zeggen ze:

De waarheid, de hele waarheid, en niets dan de waarheid.

Zo zijn ze getuigen van Christus.

 

C      De gemeente is er om de naam van Jezus bekend te maken.

Om het mooie en goede van het geloof voor te leven

En door er van te zingen, van te spreken.

Want wat wij van God geloven

dat hij een Vader is in de hemelen

dat is niet voor ons alleen bedoeld!

Iedereen mag zich als zijn kind verstaan

en leven in zijn vergevende liefde

Maar geven wij die uitnodiging wel door?

 

De eerste apostelen deden het in alle vrijmoedigheid.

Ze wisten:

We maken onszelf er niet populair mee.

We roepen vijandschap over ons af

Maar we kunnen niet zwijgen

Als het moet zullen we zelfs voor de rechtbank

van Jezus spreken en alles zeggen.

 

Wij leven in een vrij land...we mogen alles zeggen

Ook van Jezus en ons geloof

Dat zal ons echt niet in de gevangenis brengen.

Maar hebben we het wel eens over Jezus?
En de band met God die er door hem mogelijk is?

En de blijdschap, de kracht die daarin ligt?

Straks bij de koffie.

Of als de kinderen straks op visite komen.

Of als we tante zus in het ziekenhuis een bezoekje brengen

Hele gewone gelegenheden: geen rechtbank.

Mensen die ons liggen, geen vijanden.

 

Ik hoor het wel van U. Ik merk het ook bij mezelf:

Een soort verlegenheid, aarzelingen om er over te beginnen.

Zelfs met je eigen kinderen of kleinkinderen

Niet zo druk met het geloof, ook niet vijandig of zo.

Je zou er wel eens met ze over willen praten

Maar hoe?

Als je over de kerk begint haken ze direct af

Maar over idelaen kun je het wel hebben:

wat hun inspireert, waar het voor hun op aankomt

Invalshoeken genoeg om iets van jouw inspiratie te laten zien.

 

Of als je op ziekenbezoek bent bij tante zus

je hebt het over medicijnen en opereren en therapie

maar over geloof? vertrouwen?

Vindt u het ook veel gemakkelijker om te zeggen:

de dokters zijn heel knap tegenwoordig, het komt vast goed, doei!

dan te zeggen:

de Heer is bij je, hij waakt over je en laat je nooit in de steek

ik noem je in mijn gebed, sterkte en tot volgende week.

 

We hoeven geen evangelist te zijn en wildvreemde mensen aan te spreken

We hoeven niet heel dweperig overdreven te doen

Maar iets kunnen we toch laten merken de hoop die in ons is?

 

D      Wat zou het kunnen zijn dat ons tegen houdt

om ronduit te spreken van God

die door Jezus onze Vader is geworden?

 

Misschien is het schaamte.

Zijn we bang dat we uit gelachen worden

Dat ze ons raar vinden. Dat kan natuurlijk.

Maar ondertussen gebeurt ook het omgekeerde

Dat mensen op een begrafenis komen

En tot hun grote verbazing horen dat ome Joop

een christen was, uit de bijbel las, en bad.

Hij had het zorgvuldig weten te verbergen.

 

Of is het onzekerheid.

Weten we niet goed wat we in het ziekenhuis

tegen tante zus moeten zeggen

Maar hoe vaak zal zij er naar verlangd hebben

dat iemand haar wist te bereiken met God

God die daar in dat ziekenhuis zo ver weg lijkt!

Hoe vaak zal ze teleurgesteld zijn

na een bezoekje dat angstvallig

elk woord over God uit de weg gaat?

 

Of zou het bescheidenheid kunnen zijn

dat je er maar niet over praat

Want iedereen moet het voor zichzelf weten

Ik laat iedereen in zijn waarde?

Maar iets van je geloof delen,

dat is toch niet respectloos

Dat is juist die ander serieus nemen!

Je kunt ook overdreven bescheiden zijn.

Zo erg dat het eigenlijk gemakzucht is.

 

Petrus en Johannes spraken ronduit

Ze deden het hele verhaal over Jezus.

Vast vonden ze het spannend. Maar Schaamte?

Waarom zouden zij schamen voor iets dat God hun gegeven had

Dat mooie geloof dat in hen gewekt was?

 

Onzeker? Het waren maar eenvoudige mannen

maar ze zeiden alles

ze wisten heel goed: wij kunnen niet overtuigen

wij kunnen alleen maar getuigen

Tenslotte is het de Geest van God

die mensen zover brengt dat ze er geloof aan hechten.

 

Bescheiden? Dat waren ze al helemaal niet

Wel beleefd: ze schelden hun vijanden niet uit.

Maar verder: alles zeggen ze, het hele verhaal over Jezus.

Dat moesten de hoge heren van het Sanhedrin horen.

Ze wisten dat is goed voor hun.

En ze hoopten dat ze het zouden aannemen

En ook op die nieuwe manier met God zouden gaan leven

Die nieuwe manier die hun zo blij en sterk maakt.

E      Wat is het geheim van die eerste discipelen?

Wat hebben ze dat ze het hele verhaal durven te doen?

 

– geld hebben ze niet om hun rechters om te kopen

– vriendjes hebben ze niet in het Sanhedrin

– theologie hebben ze niet gestudeerd

– een cursus spreken in het openbaar niet gevolgd

Ze hebben niets!

Enkel hun enthousiasme over Jezus en zijn God

Blij zijn ze met de nieuwe verhouding

waarin ze nu met God mogen leven:

Hij niet langer de strenge Rechter, maar de vergevende Vader

Zij niet langer falende knechten, maar aangenomen kinderen

Niet langer slaaf van de wet

maar bevrijd van alles wat moet

Vrij om naar eer en geweten

God te dienen, naar je naaste om te zien.

Enkel dit ene, maar daar zijn ze dan ook vol van:

vervuld van de heilige Geest.

 

En vol van de Geest is er geen ruimte meer voor schaamte,

voor onzekerheid en gemakzucht

voor valse bescheidenheid

en hoe al die uitvluchten maar heten.

En waar je vol van bent, daar loopt de mond van over,.

 

Gods Geest moet het doen in ons.

Gods Geest wil het ook doen; willen wij het ook?

Stellen we ons voor hem open , zoeken we zijn inspiratie?

– stilte en gebed,

– bijbel en dagboekje

– op zondag de kerk,

Die dingen zijn broodnodig om weer opgeladen te worden.

Dan kunnen we iets te laten zien van ons geloof

en ervan delen met familie en vrienden, mensen om ons heen.

 

En wat er ook bij moet: de voorbede voor elkaar

Petrus en Johannes hoorden bij een gemeente

Zij wisten dat er voor hen gebeden werd

Zij voelden zich gedragen.

Daarom doen wij dat straks ook: voor elkaar

voor de nieuwe vrijwilligers,

voor christenen in het midden oosten.   AMEN