Besproken Bijbelgedeelten en Thema's

2 Sam 15: 1 - 12   en 2 Kor 5: 14 - 21

A        Als  u wel eens geschaatst hebt op een groot meer

dan weet je wel
dat het opeens kan kraken

een scheur in het zwarte wijs
en bij elke klap die je maakt

kraakt het opnieuw

gaat die scheur verder voor je uit.

Moet je verder?
Moet je terug?

In elk geval niet stil staan.

Op goed geluk ga je door

Als je er maar niet doorzakt!

Als je maar niet in een wak terecht komt!

 

In ons eigen leven kraakt het ook geregeld.

Iemand vertelde:

het begon te kraken toe er spanningen op m'n werk waren

daardoor sliep ik slecht

Op een dag ging de scheur verder: ikwas  kortaf naar m'n vrouw toe

we groeiden uit elkaar

En toen op nieuw gekraak: een vriendin van vroeger

en nu heb ik wat met haar

en misschien is ze wel zwanger

Moet ik verder? Moet ik terug?

Zo kraakt het als ijs

En bij elke volgende stap scheurt het verder

 

Het staat niet in de sterren geschreven

dat het wel zo moest gaan.

Alsof het je lot is, niet te ontlopen, tragisch.

nee: het is jouw leven, jouw doen en laten

jouw eigen keuzes

Jij bent zelf verantwoordelijk.

 

Wie of wat zal ons redden van die verkeerde keuzes

Hoe kunnen we het kraken, het scheuren doen stoppen?

Hoe kunnen we voorkomen dat we in het wak rijden?

B      Vandaag lezen we van Absalom

een van de zonen van koning David.

En Absalom pleegt een staatsgreep:
David, zijn vader, moet voor hem vluchten.

 

Even denk je: Absalom wil gewoon de macht

En in het geheim heeft hij jaren aan dit plan gewerkt.

In de poort bij het rechtspreken vrienden gemaakt.

Nu grijpt hij zijn kans.

 

Maar het begon al veel eerder.

Absalom heeft een zuster: Tamar

En zij werd ooit aangerand en verkracht

door Amnon, de oudste zoon van David.

Halfbroer van Tamar.

Toen was het begonnen te kraken.

 

David had het laten passeren.

Roept Amnon niet ter verantwoording.

Doet niets om de eer van Tamar te redden.

Nalatigheid, gemakzucht, onverschilligheid:

zo zet de scheur zich door.

 

En op een dag neemt Absalom wraak:

hij doodt Amnon om wat hij zijn zus heeft aangedaan.

Dan kraakt het weer.

 

En vorige week hoorden we

hoe Absalom vanwege die eerwraak

niet meer in het paleis bij zijn vader durft te komen.

Drie jaar lang blijft deze ongezonde situatie bestaan.

Nog meer barsten in het ijs.

 

Even lijkt het weer goed te komen:
Een vrouw uit Tekoa

weet David ertoe te bewegen

om af te zien van wraak op Absalom.

Absalom mag terug in de stad komen.

Maar het is niet echt goed:

Want zegt David:

Hij moet naar zijn eigen huis gaan

Ik wil hem niet tegenkomen.

Dat duurt zo 2 lange jaren.

Het blijft maar kraken.

Absalom gaat er aan onder door.

 

Dan eindelijk komt het tot een ontmoeting

tussen David en zijn zoon.

Maar het is niet van harte, geen verzoening, geen vrede.

Absalom voelt dat.

En dan staat zijn besluit vast.

Mijn vader is mijn vader niet meer.

Zodra het kan, stoot ik hem van de troon.

 

De ene zonde haalt de volgende zonde uit.

Kon al dit kraken en scheuren op wat anders uitlopen

dan deze ondergang?:

het wak van een staatsgreep

een burgeroorlog met duizenden slachtoffers.

C     David kon wel anders

Hij had kunnen doen

als die vader uit de gelijkenis van de verloren zoon.

Die jongen heeft een liederlijk leven geleid

Z'n familie te schande gemaakt

En dan waagt hij ook nog met hangende pootjes thuis te komen.

Maar ZIJN vader zegt niet:

vooruit, hij moet maar een plekje in de stad zien te vinden

als ik hem maar niet tegen kom.

Deze vader staat op de uitkijk

en als hij z'n zoon in de verte ziet aankomen

rent hij op hem toe

en het komt helemaal goed tussen die twee.

 

David heeft zoiets wel geprobeerd

Na lang aandringen

laat hij Absalom in de stad wonen

Dat was een goed begin.

Even wist hij zijn boosheid en teleurstelling

te overwinnen.

Maar daar is het bij gebleven.

David wilde hem per se niet zien.

En elke dag dat ze elkaar niet zagen

werd de drempel hoger

om elkaar nog te bereiken.

Ze leefden naast elkaar in dezelfde stad

Maar ze groeiden steeds meer uit elkaar

Op het laatst was de sfeer ijzig.

Dan op een dag is de maat vol.

Te laat voor nog toenadering.

Alleen in een vreselijke uitbarsting

kan de spanning zich nog ontladen.

 

Wij kunnen het zo goed aanvoelen.

Wij kennen dat toch uit ons eigen leven:

Je had op iemand gerekend

maar nu je hem nodig hebt, is hij er niet.

Teleurstelling

Daar moet je wat mee...

Je wilt niet vol wrok en verwijten blijven zitten

Dat is zwaar onvoldoende.

Je maakt het bespreekbaar.

Dat is een goed begin: een 6 minnetje, een kleine voldoende

Maar op een of andere manier komt het daarna niet verder.

Het is net of het vertrouwen in elkaar beschadigd is

En voortaan ben je wat gereserveerd

En voortaan leef je een beetje langs elkaar heen.

En dan gebeurt wat je wilde voorkomen:

Langzaam maar zeker groei je steeds verder uit elkaar.

 

Het weer goed maken begint wel met sorry, en zand erover.

Maar daar is het niet mee klaar.

Het heeft tijd nodig...jij moet er aan blijven werken

en die ander ook.

Anders komt de liefde niet terug.

En zonder de liefde is het niets, zegt de bijbel

En niets is 0,0 ; geen 6-.

En dat voel je op den duur ook zo.

Jij: dik teleurgesteld in hem, in haar.

D      Terug naar David en Absalom

een geschiedenis van toenemende verwijdering.

 

En opeens begrijpen we die woorden van Jezus

dat je je met elkaar moet verzoenen

terwijl je nog samen onderweg bent

nog in gesprek met elkaar:

zolang kan het nog goed komen

Als je te lang wacht kom je op een punt

dat het niet meer gaat.

Schuif zulke dingen niet op de lange baan.

 

En Jezus zegt:

wees tot vrede bereid niet alleen

met je man of vrouw, je kinderen, je vrienden

Laat dat je houding zijn

ook naar de mensen toe die je niet liggen

Voorkom dat het uitgroeit tot vijandschap.

En als het toch zo ver komt:

Heb je zelfs je ijanden lief

Laat ze weten dat jij niet vol boosheid zit

Laat ze merken dat jij niet op wraak zint

Laat ze voelen dat jij op verzoening uit bent

op vrede en goede verhoudingen.

 

En Jezus wijst op God

die zijn houding ook niet van het gedrag van mensen laat afhangen

Hij laat de zon toch niet opgaan

over de goede mensen alleen?

Net zo goed ook voor wie slecht doen

 

God blijft zichzelf: Hij laat het toch niet regenen

voor rechtvaardige mensen alleen?

Net zo goed ook voor wie van zijn gebod niet willen weten.

Hij laat zich zich niet bepalen door hoe wij doen.

 

Het is bij God niet:

wie goed doet, wordt beloond

wie slecht doet, wordt bestraft

Dat is iets van mensen

Wij hebben altijd wat te verrekenen met elkaar.

Maar helpt het ons vooruit?

Knapt het leven ervan op?
Of drijft het ons steeds verder uit elkaar?

 

David en Absalom hebben elkaar heel wat te verwijten

heel wat te verrekenen over en weer

En we begrijpen het

En we vinden het terecht

Maar op het laatst staan vader en zoon!

op het slagveld als vijanden tegenover elkaar.

 

Goddank zit God anders in elkaar

Niet als een mens die van alles heeft te verrekenen

Maar als...als zichzelf...als God

als een bron van liefde

die uitgaat naar alle mensen

zoals de zon, zoals de regen

er voor iedereen zijn: goed en slecht

E       Daarom schrijft Paulus:

Laat u toch met God verzoenen

Dat is:

Laat die royale liefde van God wonen in jouw hart

en je ziel verlichten

jij voortaan gedreven door de wens om er uit te komen

om in vrede te leven met God, en met elkaar.

 

Ja, maar hoe moet dat? kan dat wel?

David doet niet anders dan Absalom

dag in dag uit laten voelen dat het niet goed zit

Hij is onverzoenlijk.

En bij Absalom groeit de teleurstelling om zijn vader

uit tot verbittering, tot haat.

 

En bij u is misschien wel een heleboel boosheid

om wat je man, je vrouw je gedaan heeft.

En jij hebt misschien wel een hekel aan jezelf:

had ik maar beter m'n best gedaan op school.

En ik zit vol vragen en waaroms en protesten naar God toe

om wat er gebeurde in m'n leven.

 

En als u en ik vol zitten met zulke negatieve gevoelens

dan is er geen ruimte voor God

voor de liefde, de vrede, de blijdschap

en al die andere fijne positieve gevoelens

die hij in ons wil losmaken

Die komen niet op

die gaan geen vrucht dragen.

 

Ik moet van dat negatieve af

ik wil niet als David, als Absalom

me laten beheersen door teleurstelling

door wrok, door verbittering

Dat gaat van kwaad tot erger

dan gaat het steeds meer kraken

Dat wordt mijn ondergang nog.

 

Maar waar moet ik er mee heen?
Is er iets of iemand die er wel raad mee weet

die het van mij afneemt

en wegdoet om er nooit meer op terug te komen?

 

Of zal het altijd zo blijven:
dat negatieve in mijn hart

die boosheid, die zoveel te verrekenen heeft

Zal het altijd blijven kraken tot ik op een dag

in het wak terecht kom?

Ik ben toch niet gedoemd om als David als Absalom

steeds verder te vervreemden van wie mij eigenlijk lief zijn?

Dat is het laatste wat ik wil.

Hoe maak ik weer ruimte voor wat fijn

en mooi en goed is

voor vrede, voor blijdschap

voor weer liefde en licht in mijn hart?

Want diep van binnen

voorbij alle boosheid en wrok

is dat wat ik eigenlijk wil.

F       Laat u met God verzoenen, zegt Paulus

Zijn liefde is zo groot, zo ruim, zo diep

hij wil al dat negatieve

voor lief nemen, verdragen, wegdragen.

 

Ja, God heeft dat al gedaan.

In Jezus

vol van God

vol van zijn liefde, royaal,

als de zon die voor iedereen schijnt, rechtvaardigen en goddelozen.

 

Zoveel goedheid en genade verdragen wij niet.

Dit vinden wij te gemakkelijk voor zondaren

Dit vinden we, is te weinig voor rechtvaardigen

God die niets te verrekenen,

niets te straffen, niets te belonen heeft?

Weg met hem! Aan het kruis.

Zo is al dat negatieve van mensen op hem terecht gekomen.

Op hem heeft zich al die spanning ontladen.

 

Het evangelie zegt:
Juist daarom is Jezus gekomen

Om ons met de liefde van God te confronteren

Om ons deze reactie te ontlokken.

Om ons te ontdekken aan het harde, het bittere,

 

En als het tot ons doordringt

schamen we ons...we gaan door de grond

dat wij dit Hem aandeden die dit het allerminst verdiende.

Zitten wij zo in elkaar?

Schuilt er zoveel geweld in mij?

Ben ik zo bezeerd geraakt, zo verbitterd?

Kraakt het daarom voortdurend in mijn leven?

 

Gelukkig zegt het evangelie er dit bij:

Als God ons zo in Jezus een spiegel voor houdt

is het niet om ons te kijk te zetten

als liefdeloze mensen, vol sluimerend geweld

Er komt nog wat achteraan.

Heel dit gebeuren loopt uit op die morgen van Pasen

Dat is het beslissende,

dit is het goede nieuws:

de liefde van God in Jezus

liet zich niet uitdoven door onze liefdeloosheid

Hij kan het hebben! Hij wil het hebben!

 

Bij hem kunnen we het kwijt:

de boosheid om elkaar

de ontevredenheid met jezelf

je opstandigheid naar God toe

 

Laat u met God verzoenen, dat is:

Laat het bittere, het onverzoenlijke met Christus gekruisigd

en gestorven en begraven zijn.

En wat door wrok en boosheid geen kans kreeg

vrede, vertrouwen, vreugde

brengt zijn Geest tot leven

en komt tot bloei en gaat vrucht dragen.

 

G     Bij David en Absalom loopt het uit de hand

Maar zo hoefde het niet te gaan.

Het was niet iets noodlottigs

Het stond niet in de sterren geschreven

Ze waren er zelf bij.

Het waren hun eigen woorden en daden

die het ijs deden kraken

tot ze ten onder gingen.

 

Als David toch eens zijn wrok

had laten verzachten door de liefde van God

 

Als Absalom toch eens zijn verbittering

had laten aanraken door de liefde van God

 

Als u en ik toch eens de vrieskou van ons hart

lieten smelten in de zon van God...

 

We zouden merken dat liefde en licht

terugkwamen in ons hart

en weer vreugde om het leven

en de zorg voor elkaar

 

En we zouden kunnen dienen en delen

en vergeven keer op keer

en als het nodig is

teleurstellingen verdragen

als moet offers brengen

voor vrede en goede verhoudingen

 

Niet in het wak terecht komen, maar de overkant bereiken.

AMEN