Besproken Bijbelgedeelten en Thema's

Indien wij alleen voor dit leven onze hoop op Christus gebouwd hebben, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen. 20 Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, als eersteling van hen, die ontslapen zijn. (1 Kor 15: 19v NBV21)



A   We hebben Pasen gevierd
Feest van het lege graf,
van een Heer die leeft.
Christus verschijnt aan zijn discipelen
Ten diepste de grootse, machtige daad van God
die Jezus uit de dood terug roept
hem opwekt tot een nieuw en eeuwig leven.


Laten we maar eerlijk zijn: daar begrijpen we niets van.
We zijn net als die eerste discipelen
We staan te knipperen met onze ogen
De Heer leeft, de dood is dood!
Dat is de wereld op zijn kop.


Vind daar maar eens woorden voor.
Voor iets zo nieuw, zo uniek zou je eigenlijk nieuwe woorden moeten hebben.
En die kun je wel bedenken:
behoedelijking, verwendigheid, het gewakelijke
Maar dat is net tongentaal. Dat begrijpt niemand.


Je bent op de oude, bekende woorden aangewezen
maar die schieten weer te kort:
de Heer is opgestaan, opgewekt? maar hij lag toch niet in bed?
hij is verschenen? maar hij verdwijnt ook zo maar weer
een verheerlijkt lichaam? maar wat is dat dan?
en de hemel: hoe, waar, wat?


Moeten we dan maar zwijgen, omdat het niet lukt
de goede woorden te vinden?
Zwijgen? hoe zouden we kunnen zwijgen?
Dit moeten we bezingen en vieren
hier moeten we van spreken.
En zo stamelen we van opstanding en eeuwig leven


De woorden passen niet...
maar het zijn de minst slechte die we hebben
Christus is opgestaan, hij leeft...de dood is dood
deze woorden komen nog het meest in de buurt
van dat hele nieuwe dat God ons met Pasen geeft




B    Toch blijven de twijfels komen
Aan de ene kant willen we het heel graag geloven
zo'n mooi bericht, zo veelbelovend
Aan de andere kant: we willen ons ook niet van alles laten wijsmaken
Net als Thomas: konden we de Heer maar zien
en horen en vastpakken.


Soms maken we van de nood een deugd
Dan zeggen we: die berichten van Pasen, dat zijn verhalen
Geen precieze beschrijving van de feiten
zoals journalisten of geschiedkundigen die maken
Verhalen uit een andere tijd…een andere cultuur…
Het zal wel een beeldende manier zijn om iets duidelijk te maken.


Jezus is natuurlijk niet letterlijk opgestaan zeggen we dan
en het graf is niet echt leeg geweest
Maar: De geest van Jezus leeft verder in zijn volgelingen
Dat is Pasen.
Jezus staat op in het geloof van zijn discipelen.
Die gaan verder met het werk waar Jezus mee begon:
de aandacht voor zieken en armen
de inzet voor vrede en recht
zij bouwen door aan het koninkrijk der hemelen.
Het grote thema van Jezus.
Pasen is niet: de overwinning van dood en graf…
de belofte van uw en mijn opstanding uit de doden
Pasen is: de zaak van Jezus gaat door.


Dat klinkt modern, maar zo nieuw is het niet:
in de gemeente van Korinthe gaat het al net zo:
De geest van Jezus zet de christenen daar behoorlijk in beweging.
Ze spreken in tongen…profeteren
zo gaat de zaak van Jezus daar verder.


Maar in een opstanding van doden geloven ze niet.
Dat ze eenmaal gestorven nog in de handen van God zijn
en dat God hen vasthoudt
en redt uit de dood en thuishaalt en een nieuw bestaan geeft
dat gaat er bij hen niet in. Dood is dood.
Daar verandert God niets aan.




C    Natuurlijk dit geloof heeft z’n aantrekkelijke kanten.
De opstanding, de verschijningen
alle dingen die je voor onmogelijk houdt
daar heb je dan geen last van meer van.
die roepen geen vragen, geen twijfels meer op.


En laten we eerlijk zijn:
het zijn geen slechte christenen die zo geloven:
ze willen mensen van deze tijd zijn
en niet in dingen geloven die ze niet kunnen geloven.
En ze zien de essentie van Jezus in hoe hij leefde.
En het voorbeeld van zijn leven:
zijn liefde voor mensen
daar kunnen ze wat mee…dat inspireert hen.
Zij zetten de zaak van Jezus voort.
En dat is goed…dat moet ook.


En toch vraagt Paulus aan de Korinthiërs:
Hoe komen jullie erbij dat er geen opstanding der doden is?
Christus is opgewekt.
Hij is verschenen aan Kefas (Petrus), aan de twaalf discipelen,
aan Jakobus en tenslotte ook aan mij
Ik heb jullie maar niet wat wijs gemaakt!


En hij schrijft:
Als Jezus alleen voor dit leven belangrijk voor je is
als voorbeeld, als inspiratie, dan doe je jezelf te kort.
Als wij alleen voor dit leven op Christus hopen,
zijn wij de beklagenswaardigste mensen die er zijn.


Krasse taal…Paulus drukt zich scherp uit.
Het gaat dan ook niet om een kleinigheid van het geloof.
een bijzaak waar je ook wel anders over kunt denken
maar over de kern, de hoofdzaak.
Hier staat of valt alles mee.



D    Waarom is het te weinig alleen voor dit leven
bij Jezus te willen horen
zonder hoop op een opstanding uit de doden?


Nou: je kunt je wel aan Jezus overgeven
en hem navolgen op zijn weg naar de ander
en dromen van vrede en geluk
maar dat blijven dromen…
Als er geen opstanding van doden is
geen werkelijke overwinning van de dood
als God zelf niet heilzaam bezig is met heel zijn schepping (van Ruler 47)
dan worden die dromen nooit een keertje waar.
IJdele hoop, vergeefse moeite, pijnlijke illusie
Dat maakt ons beklagenswaardig.


En wat het nog veel erger maakt:
Wie bij Jezus hoort
en zich door zijn geest laat inspireren
die hoeft echt niet op applaus en bewondering te rekenen.
Want die gaat zich inzetten voor mensen in de knel
die is in de weer voor vrede en gerechtigheid.
En dat roept lang niet altijd bewondering op
maar ook heel vaak ergernis, verzet, tegenwerking


Zo ging dat al met Jezus…
denk maar niet dat dat voor zijn volgelingen anders uit pakt
Je ziet het aan de eerste discipelen
die keer op keer in de gevangenis belanden
Je ziet het door de eeuwen heen aan de martelaren van de kerk
Je ziet het aan de christenen in Egypte, in Syrië, in Noord Korea
verdrukt, vervolgd, gemarteld, gedood.


Waarom zou je die moeilijkheden over je afroepen
als je leven hier en nu het enige is?


Ik zou het wel weten, zegt Paulus
Als er geen doden worden opgewekt,
laten wij dan maar eten en drinken
want morgen sterven wij. (I Kor 15: 32)




E    Die conclusie hebben velen dan ook maar getrokken.
Het is het levensgevoel van de wereld om ons heen
van de tijdgeest die wij inademen:
die ook vat krijgt op ons:
dat er alleen maar dit leven is, hier en nu
en dat dat goed moet zijn:
je natje en droogje op z’n tijd, en een handvol comfort.


Want morgen sterven wij…
Het leven is zo begrensd, zo beperkt.
Tussen geboorte en dood ligt maar even.
Voor je het weet is het voorbij. Dan heb je het gehad.
Daarom moeten we vandaag zien
dat we nog zoveel mogelijk uit het leven halen
aan macht en eer / of aan rijkdom en bezit
of aan genot en lust
Want straks is het te laat.


En zo probeert ieder aan zijn trekken te komen.
Onze samenleving moet wel verharden en verzakelijken
als het alle kaarten op dit enkel leven zet.
En de waarden en normen die Jezus ons leerde
helpen, delen, vergeven, vertrouwen, jezelf vergeten…
die komen in de verdrukking:


De dood zit ons op de hielen.
En de levenslust teert op een diep verdriet:
het gevoel dat het leven eigenlijk niets is.
Een ijdele, nietige droom, die zomaar voorbij is.


Dat maakt een mens in de grond van zijn hart zwaarmoedig.
En om deze zaarmoedigheid voor zichzelf
en voor anderen te camoufleren
kunnen we zo druk zijn met hobbies, relaties, met werk en cursus
met een nieuwe auto,  een ander behangetje, reizen naar verre landen.
op zoek naar telkens weer nieuwe afleiding
om de leegte niet te voelen, om de dood voor te blijven.
om maar het gevoel te hebben dat hij leeft.


Het eten en drinken is een sluier over het sterven. (van Ruler 97)
Levenslust waarmee we de angst voor de dood verdringen.

 


F    Daartegen in zegt Paulus met alle apostelen
Dat is te weinig voor een mens.
God heeft wel wat meer en beters met ons voor
dan een beetje geluk
in die korte tijd tussen je geboorte en je dood.


Dat is de muziek die de bijbel beluistert
in die onmogelijke gebeurtenissen op de Paasmorgen
Door Jezus uit de doden op te wekken
laat God iets zien van zijn ontzagwekkende macht over leven en dood
van zijn grote liefde voor mensen
van zijn vaste voornemen om de wereld te redden.


Onze horizon is niet meer de dood,
Ons perspectief is de opstanding, het eeuwige leven.
God heeft wel wat meer en beters met ons voor
dan ons in de afgrond van de dood te laten vallen.
Hij wil de opstanding, het eeuwige leven. (van Ruler 97).


Daarom heet ons geloof: evangelie: blijde boodschap
Daarom zijn de apostelen alles behalve zwaarmoedige mensen.
Ze zijn vol hoop op het rijk van God
En ze durven het aan voluit het evangelie te leven
ook al moeten ze daarvoor grote offers brengen
Ze lijken de meest beklagenswaardige figuren maar ze prijzen zich gelukkig…
lijken arm, maar vinden zich rijk
lijken wel eens verliezers, maar weten zich overwinnaars.


Wanneer wij geloven en echt ernst maken
met deze toekomst verandert ook ons leven.
We zijn dan niet meer op de vlucht voor de dood
We zoeken niet meer de afleiding
van volle agenda's of allerlei vertier
Andere waarden en normen worden belangrijk:
de vreugde om het leven…
Inzet voor het rijk van God, toewijding aan Christus,
strijd voor mensen in nood,
volharding, overgave als het einde gekomen is.


We weten ons veilig en geborgen in de handen van God.
Door de dood heen haalt hij ons thuis. AMEN