Overzicht besproken Bijbelgedeeltes

Intro
Geloof, hoop en liefde worden vaak gesymboliseerd door een kruis, een anker en een hart, en soms afgekort als geholi.

Geloof: Kruis
Symbool van het christelijk geloof is het kruis. Dat is eigenlijk heel vreemd want het kruis is een vreselijk martelwerktuig. Vooral de Romeinen gebruikten het om opstandelingen aan op te hangen net zo lang tot die van pijn, uitputting en benauwdheid stierven. Op die manier was ook Jezus gestorven. Maar hij was een weldoener, vol van Gods liefde, helemaal geen verzetsstrijder. Hij had deze straf op geen enkele manier verdiend. Hoe dat zo kon gebeuren, vind je bij sleutelverhaal.
Christenen echter vatten zijn kruisdood op als het ultieme bewijs van Gods liefde. Hier blijkt bij uitstek dat God liefde is en mensen poogt terug te winnen door hun geweld te ondergaan. Hij wil en kan dat hebben. Wij kunnen zijn liefde niet uit Hem slaan. Hij leeft, zo geloven christenen. Dat vieren ze met Pasen en elke zondag opnieuw.

Christelijk geloof is dus wat anders dan ‘geloven dat er iets is’ of ‘geloven in God’. Niet dat dat verkeerd is, maar geloven op z’n christelijk gaat een flinke stap verder. Het heeft met de God van Jezus, met kruis en opstanding te maken. Op die God vertrouwen christenen. Ze willen niet luisteren naar de stem van het wantrouwen (vroeger: ik deed van alles verkeerd, God heeft mij niet lief) en ook niet naar de stem van de wanhoop (toekomst: ik kom niets vooruit, God keurt mij af). Ze willen in het hier en nu leven en de weg van de liefde gaan.

Hoop: Anker
Als je verwacht dat de toekomst iets moois zal brengen, bv genezing, dan leef je daar naar toe. En de tijd dat je in het ziekenhuis bent neem je voor lief. De hoop op gezondheid helpt je door de moeilijke tijd heen. Daarom is een anker zo’n mooi beeld voor hoop. Een schip met het anker uit, drijft niet weg in de storm. Zo geeft iemand met hoop niet op maar houdt vol, ook al is er veel tegenwind en tegenslag.
Er hoort nog iets bij: een anker werkt alleen als het op de zeebodem achter een rotsblok blijft haken. Als dat er niet is en de storm steekt op, dan drijft het schip toch weg met het anker achter zich aan: dat woelt alleen maar zand los. Christelijke hoop zit vast op het evangelie van kruis en opstanding. Rotsvast. Het weet van God die het nooit voor gezien houdt. Zijn plan om mens en wereld terecht te brengen zal er van komen: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
Er is vaak reden genoeg om heel bezorgd zijn om wat je overkomt, of om wat er gebeurt in de wereld. Maar zonder enige hoop? Dat hoeft niet. Misschien neemt je leven een onverwachte wending. En zeker komt op het eind van alles de vervulling van wat wij hopen: Gods nieuwe wereld. Voorgoed.

Liefde: Hart
Symbool van de liefde is uiteraard het hart, het centrum van ons gevoelsleven. De typisch christelijke vorm van liefde is wat anders dan liefde in de vorm van zorgende liefde (Gr. storgè), vriendschap (Gr. filia) en hartstocht (Gr. eroos). Zozeer anders dat het Nieuwe Testament er het ongebruikelijke woord agapè voor gebruikt.In de kerk heet het meestal caritas1. Daarmee is trouwens niets ten nadele gezegd van zorgende liefde (ouders - kind)  vriendschap (tussen vrienden) en hartstocht (twee partners). Integendeel: Die vormen van liefde horen bij de goede schepping, zijn gegeven met het mens-zijn en dus ook met het christelijk leven.
Maar typerend voor de christelijke liefde is dat die je niet van nature eigen is. Het is geen aangeboren eigenschap, maar moet gewekt en ontwikkeld worden. Dat gebeurt als je ziet hoeveel God van je houdt en verdraagt en vergeeft. Dat vertelt het evangelie je in de geschiedenis van Jezus. Dan wil je niet anders dan op jouw beurt God liefhebben en zijn royale, belangeloze liefde delen met de mensen om je heen.

• God liefhebben betekent aan Hem je hart en wil toewijden.
• Je naaste – zelfs de mensen die je niet liggen - liefhebben heeft met dienen en delen, met vergeven, met medeleven te maken.

-----
¹ C.S. Lewis schreef er een mooi boekje over: De vier liefdes.