Bijbelse Verhalen en Thema's

Na alle kerstvieringen en meditaties een overdenking in vier stukjes



A      Na 40 dagen gaan Jozef en Maria
met hun kind Jezus naar de tempel.
Ze willen hem aan God aanbieden
en een offer brengen.


Eigenlijk brengen ze dus twee offers:
- een paar duiven, die letterlijk worden geofferd
- en Jezus, die ze figuurlijk offeren:
Ze doen ahw afstand van hem
ze wijden hem toe aan God
Het is niet meer hun kind
Ook al nemen ze hem straks mee naar huis
ze zullen hem op geen enkele manier voor zichzelf claimen
Hij hoeft niet op zijn vader of moeder te lijken
Hoeft het timmerbedrijf niet over te nemen
hij is voor God...
Ze zullen hem bekend maken
met de bijbelse verhalen
de gebeden van Israel
de hoge waarden en normen van het geloof.


Zij leggen de basis voor wat Jezus zo bijzonder maakt:
dat hij van niets en niemand is
enkel van God alleen
Helemaal beschikbaar voor wat zijn hemelse Vader
van hem en alle mensen vraagt
ook van u en jouw en mij:
om enkel God lief te hebben
en om te zien naar de mensen om je heen.
Helemaal vrij.
Niet gebonden aan geld en bezit
Niet verslaafd aan carriere
Niet een meeloper met de massa.
Een mens van geloof, hoop en liefde.


Zo'n opvoeding, zo je kinderen toewijden aan God
doen wij dat?
Het is het beste wat je ze geven kunt.


Als Jezus sterft staat er op het kruis
Jezus Nazoraios...
Nazoraios - dat is niet: uit Nazaret
Het betekent: de toegewijde.
Zoals hij begonnen is...zo is hij geëindigd:
volstrekt aan God toegewijd.
Daarom is zijn dood zoveel meer waard
dan het offer van een paar duiven.
Deze ene mens, vol van God, een leven lang
geldt voortaan als het volmaakte offer.
Wie op hem vertrouwt mag het weten:
- voor mijn falen en mijn schuld is vergeving
- voor mijn verlangen om vrij te zijn
en echt te leven zal zijn Geest mij helpen.
AMEN



B       Simeon is op leeftijd gekomen.
Vast zal hij net als u en ik wel eens gedacht hebben:
over het sterven: hoe zal dat gaan
en over na dit leven: is het dan over en uit
of is er dan een nieuw bestaan?

Maar wat hem echt bezig houdt,
dat is de komst van de Messias.
Daar wachtte hij op. Dag in dag uit.
En wat zou het hem tegenvallen als hij dat niet mee zou maken:
de vertroosting van Israel
de redding van alle volken wereldwijd.


Ik heb de indruk dat dat verlangen
bij ons niet zo sterk meer is.
Maar van Simeon kunnen we dit wel overnemen:
Het gaat in het geloof over veel meer
dan dat ik in de hemel kom.
Het gaat erom of de hemel weer oop aarde komt
Of God tussen de mensen komt wonen.


Jaren waren voorbij gegaan.
En nu is Simeon een oude man geworden.
En de Romeinen zijn nog steeds de baas
En het volk is er slecht aan toe.
Maar hij zegt niet:
Hier beneden is het niet, en het wordt ook nooit wat
En God en geloof...dat is maar dromerij en bedrog


Hij blijft maar hopen. Hij weet, hij gelooft:
ik ga dat nog meemaken: de komst van de Messias.
Eerder kan ik niet gaan, niet in vrede sterven.


En vandaag, als Jozef en Maria
met hun kind de tempel bezoeken weet hij: dit is hem.
Nu kan ik gaan in vrede, Ik heb de redding gezien


Een beetje voorbarig is het wel:
dit kind is nog maar 40 dagen.
Maar Simeon ziet vooruit
naar wie Jezus eenmaal volwassen zal zijn:
een leraar, een herder, een voorbeeld,
een martelaar, de verlosser
die hemel en aarde verzoent
die God en mensen met elkaar verbindt
die mensen aan elkaar geeft


Kerstfeest is verder kijken dan vandaag
Kerst is vooruit zien naar Pasen en Pinksteren
Kerst is met Simeon verlangen
naar de komst van Christus
naar Gods nieuwe wereld
waar gerechtigheid woont en vrede is
voor alle mensen, wereldwijd. AMEN




C     Jozef en Maria zullen wel geschrokkken zijn.
Simeon zegt niet: wat een mooi kindje
of: hoe heet het?
Het is als een zegen bedoeld,
maar het heeft ook iets dreigends, die woorden van Simeon
over vallen en opstaan
over een teken dat betwist wordt
over een zwaard dat door je ziel gaat.


Maar ja, dit kind is de redder, de verlosser.
En dacht je nu echt dat er bevrijding komt zonder strijd?
Geen verlossing zonder gevecht.


Geen gewoon gevecht: geen strijd met andere mensen
geen opstand tegen de Romeinse soldaten
geen revolutie tegen wie rijk en machtig zijn


Maar een gevecht met jezelf.
Hier van binnen zijn wij gevangen
Wij moeten bevrijd worden, waarvan?
- van gemene vooroordelen over anderen
- van verslaving aan geld en goed en status
- van onverschilligheid
- van ikzucht en geldingsdrang
- van pessimisme en doemdenken
- van nog veel meer dat wij belangrijk vinden
en als afgoden vereren..


Bevrijd worden, waartoe?
- tot een nieuw leven van geloof, hoop en liefde
- tot dienen en delen
- tot vergeven 70 x 7
- tot leven bij de dag, onbezorgd
- en tot nog veel meer:
al die nieuwe dingen die God in ons op gang wil brengen.


Maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
Die belangrijke dingen? die durft 'mijn ik' niet zo maar los te laten
En die nieuwe dingen? die vindt 'mijn ik' veel te klein en onzeker
Daar heb je dat gevecht:
Het is een conflict in mijzelf
tussen het oude en nieuwe / tussen het donker en het licht
tussen goed en kwaad / tussen God en de boze


Dit is wat Jezus zal doen:
Mij altijd weer zo aan het denken zetten
dat ik de balen krijg van dat oude
En niets liever wil dan bij God te horen
Zijn goede geest in mijn hart en ziel de ruimte geven.


De gezindheid van velen zal door Jezus aan het licht komen.
Was het een dreigement van Simeon? Of toch een zegen?
Bedreigend voor 'uw en mijn kleine ik'
Een zegen voor wie zich gewonnen geeft.




D      Eerst Simeon, nu Hanna
Een man en een vrouw.
Dat zie je vaker bij Lucas.
Zacharias en Elisabeth
Jozef en Maria
Annanias en Safira.
Simeon en Hanna.
Man en vrouw spelen allebei een belangrijke rol
in de geschiedenis van God met mensen.


Hanna, God heeft mij begenadigd betekent die naam
een dochter van Fanuel, van Peniël.
Ook al zo'n mooie naam.
Ik heb God gezien, betekent dat


Maar zo mooi en veelbelovend als die namen waren,
was haar leven niet verlopen.
2x7 jaar ging het goed als jong meisje
toen ze trouwde was ze nog 7 jaar gelukkig
Toen stierf haar man en haar wereld stortte in.
En toen het verdriet zijn scherpste randjes verloren had
kwam die hele lastige vraag:
Wat wil je met je leven?
Geen man, geen kinderen...
Voor wie of wat ga je nu verder?


En ze had bedacht dat ze alle dagen naar de tempel zou gaan
om God te dienen door te vasten en te bidden.
Dat doet ze nu al 84 jaar. 7 x 12.


Schiet de wereld daar wel iets mee op?
Is daar iemand die daar wat aan heeft?


Ja, toch wel:
In de eerste plaats Hanna zelf.
Het was haar manier om niet zuur of bitter
en onverschillig te worden.
Door dichtbij God te blijven, bleef ze positief.
Ongebroken haar geloof, haar hoop,
haar verlangen naar de bevrijding van Jeruzalem.


En de mensen die ze daar
op dat grote tempelplein ontmoette,
die voelde ze haarfijn aan.
Een profetes was uit haar gegroeid
Iemand die maar aandacht bleef vragen
voor de verlossing van Jerualem


Zeg nooit tegen jezelf:
ik ben oud en versleten, ik kan niks meer.
Bidden kun je altijd.
En aandacht vragen voor God
en de nieuwe wereld die op handen is.