Bijbelse Verhalen en Thema's

lezen 2 Kor 4: 7 - 11
Maar wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van onszelf komt, maar van God. ( 2 Kor 4: 7-NBV21)


A     Stel je eens voor dat je een edelsmid bent

…en je hebt een prachtige ketting gemaakt:

heel fijne kleine gouden schakeltjes

en daaraan allemaal parels

heel kostbaar: een kunstwerk.

Wie zou je vragen om dat sieraad te showen:

een fotomodel of een zwerver?

Niet die zwerver met z'n vieze kleren

Maar dat fotomodel

Toch een beetje vreemd:

Op die zwerver zou die ketting pas goed uitkomen. Vanwege het contrast.

Bij een model valt een parelsnoer eigenlijk niet zo op.

 

En stel je eens voor dat je een gouden ring zou hebben

met een fonkelende diamant erop…

die kun je de meeste dagen niet dragen

zit in de weg als je de aardappels schilt

Een paar keer per jaar wel:

op hoogtijdagen: een bruiloft, een chique receptie

Zoiets kostbaars…waar bewaar je die zolang?

In je nachtkastje…of de brandkast.

Toch maar achter slot en grendel, dat is wel zo safe.

 

En stel je eens voor dat je een antiek servies in huis hebt

Chinees aardewerk…heel dun, ragfijn beschilderd

eeuwen oud is het, maar nog helemaal gaaf:

geen barstje te zien.

Wanneer gebruik je dat?

Zoiets moois en kostbaars dat gebruik je niet

Stel je voor dat er een oortje afbreekt.

Het gaat al helemaal niet in de vaatwasser

dat komt in een vitrine met gewapend glas ervoor

en een slot op de deur.

Veilig weg geborgen.

 

Zo gaan wij om met onze

schatten, kostbaarheden, sieraden…

B     God heeft ook een schat:

Hij is een en al goedheid.

Onpeilbaar rijk aan liefde, aan hoop, aan licht en kracht.

Christus heeft ons die heerlijkheid van God laten zien

Zijn glorie getoond door zich te ontfermen

over hoeren en tollenaars

en zichzelf te geven voor de zonde der wereld.
Deze liefde is Gods rijkdom.

 

En wat doet God met het allerkostbaarste dat Hij heeft?

Hij bewaart die niet veilig als in een brandkast bij zichzelf in de hemel!

Hij legt die in mensen…gewone mensen…

eerder nog zwervers…dan modelmensen.

Zij mogen ermee leven, niet enkel op hoogtijdagen, nee dag in dag uit.

 

Mensen! : door de Schepper geboetseerd uit klei (Gen 2: 7).

In mensen, zo broos en breekbaar als aarden vaten.

Je stoot er tegen aan….Je zet ze even te hard neer….En de barsten springen erin.

 

Zo is het toch met ons?

Wij kunnen niet zo veel hebben:
Een ongeluk, een ziekte…en het beste is er af

En zorgen en verdrietigheden ondermijnen voortdurend onze krachten

De rimpels in ons gezicht zijn als barsten in het aardewerk.

 

En op een dag is het voorbij:

Eenmaal broos van breuken valt het aarden vat uit elkaar.
In de woorden van Prediker: (12:7)

dan breekt de aarden kruik en het stof keer terug tot de aarde.

 

In zulke zwakke schepselen bewaart God de schat van zijn liefde.

Vandaag hoorden wij hoe God zijn schat legt in Paulus  (Handelingen 9).

Hij opent hem de ogen

en Paulus die dacht dat hij heel wat was

hij ziet opeens dat hij een vijand was van God en zijn genade

Paulus gaat door de grond…en staat op als een nieuw mens

God maakt het licht in zijn hart

Brengt het beste in hem boven

Paulus wordt een drager van de liefde van God.

Een mens, een aarden vat…daarin legt God de schat van zijn liefde.

C     Onder de Korinthiërs is verwarring.

Als God de schat van zijn liefde in Paulus bewaart

waarom maakt hij dan zo’n armoedige indruk?

Paulus heeft het niet breed

Voor onderdak is hij op de gastvrijheid van gelovigen aangewezen

Hij kan van z’n zendingswerk niet leven:

de gemeente betaalt hem geen traktement

hij verdient met zijn handen de kost.

 

God met al zijn glorie en macht

waarom zorgt Hij zo slecht voor zijn apostel?

want dan weer stuit Paulus op tegenwerking

maken ze hem belachelijk

dan weer is er ronduit vijandschap

en krijgt hij stokslagen

brengt hij weken door in de gevangenis.

 

Is God wel met Paulus?

Af en toe zijn er zendelingen die een veel betere indruk maken:

ze zien er goed uit,

komen met een boodschap die in de smaak valt

hun overkomt geen narigheid.

Zij hebben succes.

God is met hen…zo lijkt het.

 

Het zijn aarzelingen, vragen en twijfels

die de eeuwen door bij mensen opkomen

en die ook door ons heen gaan:

Als God de mensen liefheeft…

hoe bestaat het dan dat er zoveel leed in de wereld is

Als God mij liefheeft

waarom dan die ziekte, dat ongeluk?

En dienen en delen en vergeven

waarom maken anderen daar misbruik van?

En bidden en vertrouwen

waarom maken anderen dat belachelijk?

 

Al die mooie woorden over God

over zijn glorie, over zijn liefde en licht

is dat wel waar?

Of zou het een grote leugen…een grote vergissing zijn?

D    Wij hebben deze schat als in aarden vaten

Paulus bedoelt daarmee:

de rijkdom die God ons schenkt

het geloof dat hij wekt

zijn Geest die hij in ons laat wonen en wonen

dat is allemaal innerlijk.

Dat speelt zich af in je hart, in je geweten.

Daar roept Hij het licht tevoorschijn.

Maar verder verandert er niets:
Je bent en je blijft

een mens uit klei geformeerd, een aarden vat

broos en kwetsbaar als altijd.

 

Ja, eerder nog maakt het geloof je nog kwetsbaarder:

Gevoeliger voor verdriet en eenzaamheid van mensen

Gevoeliger voor de nederlagen de God lijdt in de wereld

als er weer een aanslag wordt gepleegd

als er weer een oorlog wordt beraamd

als er weer mensen op straat moeten zwerven

Gevoeliger voor het verdwijnen van Gods rijk uit ons midden

als de hoop de grond wordt ingeboord

als de liefde wordt vertrapt

als geloven wordt belachelijk gemaakt.

 

De schat van het geloof maakt je niet hard en sterk en onkwetsbaar

als van gewapend beton:

gelukkig niet…wij worden er meer mens van…

en dus ook gevoeliger

en meer kwetsbaar: als broos aardewerk.

 

Die andere zendelingen, die het zo voor de wind gaat

Hun succes is bedrieglijk.

Dat IS niet Gods glorie die van hen afstraalt!

Gods glorie zou het zijn

als ze zich liefdevol ontfermen over de allergeringsten.

Gods heerlijkheid is immers dat Hij deelt in de ellende van mensen!
Dat doen zij niet.

Hun rijkdom is maar buitenkant: uiterlijk.

In hun hart is niet de liefde van Christus

Geen wonder dat ze geen barsten en breuken oplopen.




E     Ja, maar waarom zou je dan nog geloven:
De wereld is er bepaald niet op ingericht

En dan maakt geloof je ook nog eens kwetsbaarder dan je al bent

Waardeloze boel

 

En toch is Paulus er blij mee.

Het is zijn grote vreugde dat God in hem

geloof heeft gewekt…

en meer gevoelig en kwetsbaar heeft gemaakt

en minder thuis in deze wereld.

Want in dat alles ervaart hij de kracht van God.

God doet hem de moeilijkheden niet aan

In de tegenwerking, in de gevangenschap, in zijn lijden

is God bij hem, naast hem

en geeft hem de kracht om het aan te kunnen.

 

Wij weten het met Paulus: dit is de opstandingskracht.

De kracht die Christus uit de doden heeft opgewekt

die houdt hem en ons op de been.

Het is het opstandingsleven dat tegen de verdrukking in groeit.

 

En die andere machten

die hem tegenwerken, bespotten, in de gevangenis brengen

die ons het geloven moeilijk maken

wij weten het met Paulus:

dat is dezelfde boze macht die Jezus aan het kruis bracht.

doodsmacht die door Christus is overwonnen

 

Het aarden vat dat Paulus is

zou al lang gebroken zijn

bij zoveel druk van buitenaf…

Maar er is ook een tegendruk…van binnenuit.

kracht van God: opstandingsleven

daardoor blijft Paulus overeind.

Ik moet lijden, schrijft hij, maar verlies de moed niet.

Ik leef in onzekerheid, maar blijf op God vertrouwen.

Ik word door mensen vervolgd, maar God laat mij nooit in de steek.

Ik word door mensen geslagen, maar ze doden mij niet.

Ik draag het sterven van Jezus rond

en zo breng ik het leven van Jezus aan het licht

 

F     Broos en kwetsbaar als aarden vaten

zo leven wij als gelovige mensen

in een wereld waarin dat eigenlijk niet kan:

woorden als vergeven, dienen, hoop klinken er dwaas

vrede en gerechtigheid voortdurend worden er bedreigd.

 

Toch gelovend

In en door de kracht van God

die ons in alle moeilijkheden op de been wil houden.

Zo krijgt het opstandingsleven in ons gestalte

terwijl de doodsmachten op ons aanlopen.

 

Wij zullen niet onverschillig worden

Of bitter ons geloof aan de kant doen

Maar eenvoudig met de liefde die God in ons heeft gewekt

elkaar liefhebben en dienen.

De hoop levend houden

En doen wat wij kunnen voor goede verhoudingen met elkaar.

 

Vast ook aangevochten en twijfelend

Maar sterker dan onze vragen en waaroms

is de kracht van God

Sterker is het nieuwe leven

door God als een kostbare schat in ons gelegd.

Sterker het opstandingsleven in ons begonnen.

 

Laten we dagelijks deze kracht zoeken in gebed en stilte

Laten we deze bron openleggen bij onszelf of bij elkaar

als hij dreigt afgesloten te raken

door verdriet of zorgen

Laten we zondag aan zondag deze schat

tevoorschijn halen en er ons in verheugen.

 

Zo zullen wij het geloof ten einde toe bewaren:
in de kracht van God.

AMEN