Besproken Bijbelgedeelten en Thema's

I Sam 3: 9v:

Samuel legde zich weer te slapen,

en de HEER kwam bij hem staan

en riep net als de voorgaande keren: ‘Samuel! Samuel!’

En Samuel antwoordde: ‘Spreek, uw dienaar luistert.’

 

A      Zo duidelijk heb ik God nog nooit horen spreken.
En u misschien ook niet.

Het is iets zeldzaams wat de bijbel hier vertelt.
Abraham wordt geroepen: verlaat je stad, je land

Mozes in de woestijn, bij de brandende braamstruik

Maria op de paasmorgen

Paulus op reis naar Damascus

zij horen net als Samuel hun naam klinken

God roept, Christus roept.

Onverwacht: Op zomaar een dag. In zomaar een nacht.

 

God neemt het woord, hij spreekt mensen aan.

Persoonlijk. Bij hun naam. Een voor een.

Zou u dat willen? En jij?
Zo aangesproken worden?

Ik kan er naar verlangen.

Ik geloof dat als God je roept en bij je is

dat je dan alles aan kunt

en elke weg kunt gaan

ook die door de donkerste dalen

 

En tegelijk aarzel ik ook:

Abraham, Mozes, Samuel, Paulus die geroepen werden

die kregen geen gemakkelijk leven

Waar komen we in terecht als God roept

en de weg gaan die God wil?

De donkerste dalen - durf ik dat, wil ik dat?
Of is dat overmoed van mij?
 

Leid me maar niet in verzoeking

Stel m’n geloof maar niet te veel op de proef.

Bid ik er dan maar mij.

 

Of ben ik dan te bang, te bezorgd?

Mijn geloof kan toch alleen maar minder wiebelig worden

als God mij roept

en ik zijn ga doen wat hij wil?

Alleen gaandeweg kun je groeien in je geloof.

Dat leer je niet uit een boekje.

 

God roept. Ook vandaag. Ook u en mij.

Als we zijn stem niet horen

dan houd ik het erop dat het aan ons ligt.

Dat hij er niet door komt:

teveel lawaai en drukte en afleiding van buiten

teveel gedachten, geluiden, emoties van binnen.

B      Zo in elk geval was het met Samuel: teveel drukte.

Hij groeit op in de tempel van Silo.

En dat is niet zo’n gewijde ruimte als je zou denken

Hofni en Pinchas, de zonen van Eli

stelen van de offers

hebben van de tempel een bordeel gemaakt.

 

En Eli, de priester, zei er in het begin nog wel wat van,

maar nu is hij oud: hij heeft het opgegeven

heeft er de energie niet meer voor

hij is zijn inspiratie kwijt

zijn contact met God is verloren gegaan.

 

Later zou Jezus van de tempel in Jeruzalem zeggen

dat het een huis van gebed moet zijn

niet een markt met geblaat van schapen

en kooplui met kraampjes staan te schreeuwen.

 

Hoe is het bij u, bij mij thuis:

is het daar nog wel eens stil?

Het is niet moeilijk om Gods stem niet te horen:

zet de hele dag de radio aan

blijf tv kijken

met je mobieltje bezig tot je naar bed gaat

en gegarandeerd dat je niets van God merkt.

 

Waarom niet een rustig hoekje gemaakt?

Waarom niet een half uurtje zonder afleiding?

Goed dat jullie op school leren over luisteren

heel goed luisteren naar elkaar,

naar je gevoel, naar stilte, naar God.

 

En hoe is het van binnen bij jezelf

wat gaat er om in je hart:

misschien zorgen om je kinderen

misschien vol van dromen en grote planne

misschien een storm van emoties

boosheid, verdriet, angst, alles door elkaar.

Heel begrijpelijk allemaal.

Dat gaat vanzelf.

Maar als je daar naar blijft luisteren

Dan wakker je het alleen maar aan.
Meer van hetzelfde, steeds meer.

Hoe moet God daar doorheen komen?

 

Dan moet je ervoor gaan zitten

met de bijbel, het liedboek,

met een gedicht, een gebed

Dan breng je jezelf iets nieuws te binnen

stel je je open voor God

in de hoop dat hij zich meldt

en jij iets merkt van een Geest

een goede macht, die bij je is

je vertrouwen wekt...de weg wijst.

C      Samuël weet daar een klein beetje van.

Van Hanna zijn moeder had hij van God gehoord

van bidden, van horen en verhoren.

Het zaadje van het geloof dat zij zaaide

was een klein plantje geworden.

Maar in de tempel komt het plantje niet verder op.

 

Samuel zal wel gedacht hebben

aan vroeger thuis, zo veilig en vertrouwd

wat een contrast met nu:

ipv een jonge moeder < >een oude Eli

ipv een huis waar God woont < >

een tempel waar God uit verdwenen is

ipv ouders die aan God doen < >

Hofni en Pinchas voor wie niets heilig is.

 

Dan op een nacht : Samuel! 3, 4X

Het is de stem van God.

Hij meldt zich in die tempel die geen tempel meer is

Hij spreekt, hij roept…

hij wacht niet tot de tempel weer op de orde is

 

Zou hij vandaag niet spreken

ook al is ons leven niet wat het moet zijn?

Zou hij vandaag niet proberen

ons te bereiken in onze lawaaiige wereld?

zou hij niet proberen aan het woord te komen

ook al gaan de emoties van binnen te keer?

 

God zoekt contact. Hij geeft het niet op.

Hij houdt het nooit voor gezien.

Dat is geweldig!

 

Ik denk dat Hanna zoiets geloofde

toen ze op de moeilijkste dag van haar leven

Samuel naar dat tempeltje in Silo bracht

naar Eli en zijn bedorven jongens.

Ze zal gedacht hebben:

Wat ik gezaaid heb is niet weg. Dat gaat door.

God gaat ermee verder. Hoe weet ik niet.

Maar zijn stem zal hier ook klinken

En ik zal voor mijn kind bidden – alle dagen

Bidden dat Samuel hoort hoe God hem aanspreekt.

Ja, dat doen ouders toch voor hun kinderen

als ze klein zijn,

als ze groot zijn nog steeds:

Bidden dat ze God vinden en met hem hun weg zoeken

en proberen te gaan?

 

God zoekt contact. Altijd.
Ook al was jij Hem vergeten

ook al ben je tijden niet met je geloof bezig geweest

dan nog wil hij je terug.

Zolang je leven hebt doet hij dat.

D      Hoe zoekt God contact?

Ach, hoe ging dat met u en jou?

Misschien voelde je even iets van Gods aanwezigheid

toen je door de bergen wandelde

of s avonds naar de sterren aan de hemel keek.

 

Misschien zei je spontaan dank-u-wel

toen je weer gezond uit het ziekenhuis terug kwam.

 

Misschien was je diep onder de indruk

van Jezus, zijn woorden, het offer van zijn leven

 

Misschien kwam je erachter hoe waar het is

dat je kracht niet ligt in rijkdom en bezit

maar door je over te geven aan de zachte krachten:

vriendschap, geduld, omzien naar elkaar

dat is wat ons verder helpt: de liefde allermeest

 

Op al zulke manieren tikt God je even op de schouder.

Is hij even heel dichtbij je

en voel je je aangesproken tot in het diepst van je wezen
Samuel! Jan! Minie! Bij je naam
 

U en ik, wij zijn voor God geen nummer,

maar een mens met een gezicht

Hij kent je door en door:

je geloof en je twijfels

je hoop en je wanhoop

je liefde en het liefdeloze

en dan toch maar je naam: liefdevol uitgesproken

En je krijgt het vermoeden van een goede macht

die bij je is, je draagt

en je hart stroomt vol van vrede.

 

Spreek Heer, uw knecht hoort, zegt Samuel dan.

En ik hoop dat wij dat ook zullen zeggen.

Want dit mooie moment is niet het einde

maar het begin.

Het begin van een weg met kleine en grote ervaringen

die ons wijzer en rijper maken:

minder mijn naam, maar uw naam worde geheiligd

minder mijn koninkrijk, maar uw koninkrijk kome

minder mijn wil, meer uw wil geschiede

 

En gaandeweg zullen we steeds meer verlangen
die zachte stem te horen.

Omdat die ons zo beter past

dan die van afleiding en amusement

 

Deze stem

die zo goed ons de weg wijst

en zoveel moed en kracht geeft

om die te gaan

aan hem vertrouwen we ons toe. AMEN