Besproken Bijbelgedeelten

 

Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest; ₅er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; ₆er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht, maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweegbrengt. ₇In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente. ₈Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken, aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis; ₉de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen; ₁₀en weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te beoordelen of een profetie van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om klanktaal uit te leggen. ₁₁Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals Hij wil. (NBV 21)

A       Wat een bruisende gemeente moet het geweest zijn

daar in de havenstad Korinthe

Daar leeft het…daar borrelt het…

wijsheid, kennis, genezingen, wonderen,

profeteren, spreken in tongen

Wat een enthousiasme

En dat bij heel gewone mensen:

matrozen, sjouwers, kooplui

 

Was u een beetje jaloers?

Ik wel…wat moet het heerlijk zijn

om te behoren bij zo’n enthousiaste gemeente

Ik zie het voor me

hoe ze daar in kleine groepen bij elkaar komen

Kerkgebouwen zijn er nog niet.

Met een huiskamer moesten ze het doen.

En daar ging de bijbel open…daar stoten ze elkaar aan

moet je horen…

En daar gingen ze zingen van Jezus en de opstanding

En daar namen ze buren mee naar toe

En daar werd gebeden voor de zieken

En daar zorgden ze voor de armen.

Fantastisch…allemaal even vanzelfsprekend.

 

Misschien was u ook wel een beetje bezorgd?

Want we zijn wel groot geworden

Met heel veel leden, ruim 6.000 alleen al bij ons.

En met prachtige kerkgebouwen

Maar waar is die bevlogenheid gebleven? dat gedrevene?

 

Wij krijgen zo moeilijk voldoende mensen voor de taken in onze kerk.

Er vallen gaten in de organisatie. Werk blijft liggen.

Ligt dat aan de welvaart?

Is het omdat wij meer leren, meer weten….en dus meer twijfelen?

Dat zal vast meespelen.

Maar in Canada en Amerika

minstens zo welvarend…minstens zo geschoold als wij

is er veel meer levend geloof

en betrokkenheid bij de kerk.

Dat kan niet de verklaring zijn.

Het heeft ook te maken met onszelf.

Hoe ik mijzelf zie…hoe ik de gemeente beleef…

wat ik van God verwacht

Daar zegt Paulus hele diepe dingen over.

Dat willen we vanmorgen eens beluisteren.

 

B      De gemeente is een lichaam.

Dat is het eerste wat Paulus zegt.

Dus wij hier vanmorgen

en meer nog wij in de week die voor ons ligt

wij allemaal samen vormen een lichaam.

Een lijf met een hoofd, met armen en handen

met benen en voeten.

 

Ik zal er straks wel meer van zeggen.

Maar eerst blijf ik hier even bij staan: een lichaam.

Daarvan ben ik dus maar een onderdeeltje

bijv. een oog om te zien

En alleen samen met anderen:

met mensen die oor zijn

en met mensen die handen en voeten willen zijn

alleen met een flink stel anderen is het lichaam pas af.

Ik op mezelf ben verre van compleet

Zoals een oog op zichzelf niets is

De gemeente als lichaam

Is dat ook het beeld dat wij bij onze gemeente hebben?

 

Soms krijg ik de indruk dat wij van de kerk denken

dat het een trein is…

een paar zware locomotieven voorop: die trekken de boel…

en de rest laat zich als wagonnetjes trekken.

Een kleine kern die actief is en de schouders eronder zet

en de rest laat zich bedienen.

Sommigen zijn dan heel veeleisend:

er moet van alles voor ze georganiseerd worden

op zondag in de dienst

of door de week bezoek van het wijkteam

Anderen zijn gemakkelijker

Er hoeft eigenlijk niets te gebeuren…

als ze maar naar de kerstnachtdienst kunnen.

 

Ik snap wel dat we in de kerk zo zijn gaan denken:

overal worden we bediend…

We leven in een consumptiemaatschappij

U vraagt, wij draaien…De klant is koning

Zo is het in de winkels, in het theater, op tv, in de politiek

Voor je het weet ga je denken

dat de gemeente het zoveelste dienstverlenende instituut is:

 

De leden van een gemeente vormen niet locomotief met wagonnetjes,
een paar kartrekkers en een heleboel karretjes

Wij vormen met elkaar een lichaam…

en ieder voor zichzelf zijn wij leden:

dat betekent: wij hebben een functie, een taak, wij dragen wat bij

Als we dat niet doen, is het lichaam gehandicapt

Als we het wel doen, is het lichaam bruisend, vitaal

en dan kunnen we er ook heel wat aan beleven.

C      U, jij en ik: leden van een lichaam

Ieder van ons een functie, een taak, een bedoeling

Misschien denkt u: t zal wel…

maar wat kan ik nou bijdragen?

Toch is Paulus daar heel stellig in:

Met nadruk schrijft hij:

in iedereen is de Geest aan het werk

en aan iedereen deelt de Geest zijn gaven uit.

 

Niemand heeft geen enkele gave, alsof hij onnuttig is

Iedereen is onmisbaar:

 

De allerkleinsten:

hun spontaniteit zal ons ervoor bewaren een zwaarmoedig gezelschap te vormen

De jeugd die meer kan vragen, dan wij kunnen beantwoorden

Hun vragen en twijfels houden ons scherp.

Mensen oud en zwak, wat kan ik nog? vragen ze wel eens.

Zij kunnen bidden…

Zij kunnen ons laten zien wat overgave is, wat vertrouwen is

 

En wat dacht u van de gave van muziek

Zovelen zijn er die fluit of gitaar spelen.

Wat is er mooier dan je hobby, je talent in te zetten voor je geloof?

 

Wat zijn nog meer talenten?

sommige mensen vinden het leuk om iets te organiseren

dat is een gave

En creativiteit is een talent

 

Vind je het geen probleem mensen te ontvangen, het gezellig te maken

na afloop de rommel op te ruimen?

Dan heb je de gave van de gastvrijheid…

Zet het maar in om mensen te ontvangen,

een groot huisbezoek in huis

of koffie schenken straks in de Schakel.

U hoort wel: een talent heeft niet veel te maken met IQ, diploma’s

en Nobelprijzen voor toptalent.

Een talent: dat is eigenlijk dat wat je ligt

en dat je kunt inzetten om de gemeente mee op te bouwen

 

Wat is uw talent? Wat is jouw gave?

Heel vaak weten we dat niet eens van onszelf.

We hebben er niet over nagedacht

Er niet over gesproken met anderen.

Jammer: u, jij hebt iets in huis zonder het te weten.

Ga maar gauw op zoek naar die verborgen schat

Heerlijk als je die vindt en kunt inzetten en kunt ontwikkelen.

Dan doe je iets dat bij je past…

wat je makkelijk afgaat..waar je voldoening aan beleeft.

D      Er zijn vele gaven

Ieder van ons heeft er wel een paar van de Geest gekregen.

En door al die talenten bij elkaar

kunnen we als gemeente wat betekenen

voor elkaar…voor de mensen om ons heen.

 

Niemand kan in zijn eentje

en zendeling voor de kerk zijn

en als diaken armoede en honger bestrijden

en organist en contactpersoon

en leiding voor de nevendienst

en koffie schenken straks en al die andere dingen

Alleen om praktische redenen is dat onmogelijk.

 

Maar er is nog een reden:

want wat wil God nu eigenlijk

door zijn gemeente aan de wereld laten zien?

Dat is toch dit:

dat mensen uit alle lagen van de bevolking

het samen goed kunnen hebben

omdat we van Jezus het dienen en delen hebben geleerd

het vergeven van elkaar

de verzoening met God

het verlangen naar zijn rijk dat komt.

 

Daarom is geloven ondenkbaar zonder mensen, zonder gemeente.

Dan blijft de Geest zonder lichaam.

En u weet: een geest zonder lichaam - dat is een spook.

Zonder mensen wordt geloven een zweverig verhaal

Niet reëel, praktisch, concreet, echt

In die zin heeft God mensen nodig.

Mensen die voor hem handen en voeten willen zijn

Een lichaam voor de Geest.

 

Soms hoor ik zeggen:

Ik geloof wel, maar daar heb ik de kerk niet bij nodig.

Maar Paulus zegt ahw:

dat kun je nu wel zeggen, maar de kerk heeft jou nodig

Want hoe zullen we ooit zichtbaar kunnen maken

dat mensen uit alle lagen….als jij niet meedoet?

 

Wie gelooft op z’n christelijk

kan zich niet aan de gemeenschap te onttrekken.

Die hoort toch eigenlijk wel de kerkdiensten te bezoeken / te beluisteren

z’n talent in het kerkewerk in te zetten.

 

De eerste gemeente die het zo deed groeide

groeide tegen de verdrukking in

De tegenwoordige gemeente die het zo niet doet krimpt

krimpt ondanks de vrijheid van godsdienst



 

E      Zo zijn we aan elkaar gegeven.

Als leden die samen een lichaam vormen.

Maar: een lichaam zonder geest…u weet ook wat dat is: een lijk.

En de gemeente zonder geest: dat is een doods gezelschap.

Wij blijven in alles afhankelijk van God

Wij leven van zijn Geest.

 

Dat is niet alleen maar dat ons leven van God afhangt

Het is veel meer:

Het is ook dat ons geloofsleven van God afhangt.

Toen wij Jezus lief kregen

en in zijn kruis en opstanding

de grote liefdesverklaring van God beluisterden

Toen kwam het nieuwe leven op gang

geloof, hoop en liefde werden gewekt

Sluimerende talenten werden wakker

En die nieuwe gemeenschap kwam op gang:

mensen uit alle lagen…samen een in Christus..

 

Hier begint het…bij de Geest van Christus die geloof wekt

Hier begint het keer op keer.

Wij groeien daar nooit over heen.

 

Dat zeg ik maar extra nadrukkelijk

want ik zie maar al te vaak

bij u en bij mezelf: we hebben het zo druk

en er moet zoveel.

En ik zie het op de kerkenraad, in een commissie, bij een gespreksgroep

De agenda overvol:

we gunnen ons nauwelijks de tijd

om eens even op adem te komen…

naar een woord uit de bijbel te luisteren

stil te zijn…een gebed…een lied.

 

Maar als dat er bij inschiet houden we het niet vol.

Wat eerst een talent is dat je met vreugde inzet

wordt tot een zware last waar je geen voldoening meer in vindt.

Wat denk je dat je dan uitstraalt?

Is daar de gemeente mee gediend?

En het rijk van God? wordt dat zo zichtbaar?
Ik dacht het niet.

 

De vreugde om Jezus, om Pasen en Pinksteren

moeten we telkens weer opdiepen

desnoods bevechten op onze drukke agenda’s.

Maar dan zal het ook gaan om als nieuwe mensen

iets te laten zien de hoop die in ons is.

Dan zal het lukken om met elkaar

iets te laten zien van God en zijn rijk, dat komt.

F      Iedereen heeft een talent gekregen

om de gemeente mee op te bouwen.

Sommigen zijn daar heel onopvallend mee bezig:

ze zingen in een koor

passen op de kleintjes tijdens de dienst

 

Anderen treden meer op de voorgrond.

Niet dat ze zichzelf zo gewichtig vinden

maar hun taak brengt dat met zich mee:

ze komen in een commissie terecht of in de kerkenraad.

Straks treden er enkele af.

Vier nieuwen zullen er aantreden.

Daar zijn we blij om.

 

Misschien dat u denkt: hebben zij daar tijd voor?

Nou dan ik u wel zeggen:

het is niet uit verveling dat ze hier aan beginnen.

Ze zijn allemaal druk met hun werk, gezin, kinderen,

hobby's en sport.

Ze hebben er net zo weinig tijd voor als u en ik

die onze agenda’s allemaal gevuld hebben.

Toch gaan ze er aan beginnen.

Ze gaan wat schuiven in de agenda.

Andere dingen komen een tijdje op een lager pitje te staan.

 

Waarom doen ze dat? Wat beweegt hen?

Het is de zorg voor de kerk...verantwoordelijkheidsgevoel

Maar we hebben ze niet onder druk gezet:

zo van: als jij het niet doet, dan doet niemand het

Het zit dieper…het heeft te maken met geloof

waarom we ooit door God zijn geboeid geraakt.

Dat is nog steeds levend in hen.

En daarom

als straks die gewichtige vraag klinkt:

geloof je dat God zelf je tot deze dienst geroepen heeft

zeggen ze daar van harte JA op.

En met deze liefde voor God en de mensen

gaan ze hun taak in de gemeente beginnen.

 

Aan u en jou en mij de opdracht

om hun werk niet tot een zware klus te laten worden

wij zullen niet op een trein lijken

met wagonnetjes die zich laten trekken.

Wij zullen met hen meewerken

als leden van één lichaam

en bouwen de gemeente van de Heer.

AMEN